.png)
O πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έγραψε ένα άρθρο (στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ). Όχι για να ασκήσει κριτική σε κάποια απόφαση της κυβέρνησης (αυτό θα ήταν πιο λογικό), αλλά για να επικρίνει την αντιπολίτευση. Οντως, κάπως παράδοξη επιλογή.
Βεβαίως, οι πρώην πρωθυπουργοί δεν είναι σαν τους άλλους πολιτικούς. Δεν είναι... υποχρεωμένοι να τηρούν κατά γράμμα την κομματική γραμμή, (πρέπει να) έχουν ευρύτερη ματιά στα πράγματα, αν και όταν κρίνουν ότι πρέπει να πουν κάτι που θα βοηθήσει τη χώρα. Κατά τούτο, αν ο Σημίτης θεωρεί ότι σήμερα η κυβέρνηση τα πάει τόσο καλά ώστε η αντιπολίτευση πρέπει να συμπαραταχθεί μαζί της, όσα ισχυρίζεται είναι σωστά. Μήπως, όμως, δεν είναι έτσι;
Ας τα δούμε αναλυτικά.
Πρώτα πρώτα είναι σαφές ότι όσα γράφει ο πρώην πρωθυπουργός προκαλούν ζημιά κυρίως στο δικό του κόμμα. Η κριτική του προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αναμενόμενη και απολύτως φυσιολογική, άλλωστε έχει προηγούμενα μαζί του από την-όντως απαράδεκτη- στάση της κυβέρνησης Τσίπρα απέναντί του σε θέμα ηθικής τάξης. Δεν προξενεί, λοιπόν, εντύπωση η κριτική του για την αντιπολιτευτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε του προκαλεί ιδιαίτερη πολιτική ζημιά. Αντίθετα, ζημιά προκαλεί στο δικό του πολιτικό χώρο, το Κίνημα Αλλαγής, το οποίο αποφεύγει να κατονομάσει.
Ας δούμε τώρα την ουσία της κριτικής Σημίτη προς την αντιπολίτευση. Μήπως ο πρώην πρωθυπουργός έχει δίκιο; Ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν παλινωδίες της κυβέρνησης, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε αυτοσχεδιασμοί της κυβέρνησης, όπως λέει το ΚΙΝΑΛ. Δεν είναι έτσι και ιδού γιατί:
Προφανώς, ο πρώην πρωθυπουργός δεν παρακολούθησε συστηματικά όσα έχουν γίνει έως τώρα. Για παράδειγμα, το εσπευσμένο και χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας άνοιγμα του τουρισμού, μετά την απόλυτη καραντίνα της περασμένης άνοιξης. Πώς(νομίζει ότι) γέμισε κρούσματα ειδικά η Βόρεια Ελλάδα; Το ότι «αυτά υπήρχαν και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη» δεν αποτελεί άλλοθι, καθένας νοιάζεται για τη δική του καμπούρα.
Προφανώς, δεν παρακολούθησε το αλαλούμ με τις μάσκες και την πολύ καθυστερημένη επιβολή της χρήσης τους.
Προφανώς, δεν έχει δει τις εικόνες συνωστισμού τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που αποτελούν την κυριότερη πηγή υπερμετάδοσης του ιού.
Προφανώς, δεν γνωρίζει τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, τις οποίες παραδέχτηκε εμπράκτως η ίδια η κυβέρνηση, αφού ο υπουργός Υγείας έσπευσε να προκηρύξει κυριολεκτικά στο «και πέντε» διαγωνισμό για την πρόσληψη 300 γιατρών .
Όλα αυτά-σε αντίθεση με όσα λέει ο πρώην πρωθυπουργός-είναι και παλινωδίες και αυτοσχεδιασμοί και τα έχουν επισημάνει τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και, επομένως, η στάση τους δεν χαρακτηρίζεται μόνο από «άρνηση», όπως λέει ο κ. Σημίτης.
Και τώρα ας γενικεύσουμε, μια που και το (γενικό) πνεύμα όσων γράφει ο πρώην πρωθυπουργός είναι ότι η κυβέρνηση τα πάει καλά και, επομένως, δεν υπάρχει πεδίο για αντιπολίτευση. Το πρώτο μέρος του ισχυρισμού(τα πάει καλά η κυβέρνηση) μπορεί να είναι ή να φαίνεται αληθές, θα κριθεί σε βάθος χρόνου. Το δεύτερο(δεν υπάρχει πεδίο για αντιπολίτευση) είναι καινοφανές για πολιτικό της δικής του πείρας. Για τρεις λόγους:
Πρώτον, όσο κι αν φαίνεται ότι μια κυβέρνηση έχει απόλυτη κυριαρχία, η αντιπολίτευση δεν πρέπει να το αποδέχεται αυτό μοιρολατρικά. Δεν το λέμε εμείς αυτό. Το έχει γράψει ο ίδιος ο κ. Σημίτης το μακρινό 1979, όταν το κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ, ασκούσε τότε «δομική αντιπολίτευση» για όλους και για όλα. Ιδού τι έγραφε τότε ο ίδιος: « Η δομική αντιπολίτευση δεν πρέπει να αποδεχθεί μοιρολατρικά τους περιορισμούς που απορρέουν από το σύστημα. Πρέπει να σχεδιάσει την τακτική της σε τρόπο ώστε να μειώσει τις επιπτώσεις τους. H αντιπολίτευση σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αποδέχεται το κοινοβουλευτικό πλαίσιο, δηλαδή το πλαίσιο όπου κυριαρχεί η κυβερνητική παράταξη, ως αποκλειστικό πλαίσιο της δραστηριότητάς της. H δραστηριότητά της πρέπει να αναπτύσσεται και στη Βουλή, αλλά όχι μόνο στη Βουλή». Μάλιστα έχει εκδώσει και βιβλίο με ακριβώς αυτόν τον τίτλο: Η δομική αντιπολίτευση.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Γιώργου Καρελιά, πατήστε ΕΔΩ...