Η επί λέξει δήλωση του υπουργού ήταν:
«Τα...
πλωτά φράγματα είναι ισχυρό μήνυμα στην πολιτική μείωσης των ροών».
Μόλις πέρασε ο πρώτος αιφνιδιασμός από την «καινοτόμο» λύση, άρχισαν οι αμφιβολίες και τα ερωτηματικά.
Με πρώτο βέβαια το πόσο επίμηκες πρέπει να είναι ένα τέτοιο πλωτό φράγμα, ώστε να καλύψει πλήρως όλη την ακτογραμμή των ελληνοτουρκικών συνόρων, από τον βορά μέχρι το Καστελόριζο;
Κι ύστερα, τι κόστος πρέπει να έχει ένα πλωτό φράγμα μήκους μερικών χιλιάδων χιλιομέτρων;
Η κυβέρνηση ευτυχώς, είχε επεξεργαστεί καλά το θέμα και είχε έτοιμη την απάντηση. Ας ξεκινήσουμε με 2,5 χιλιόμετρα στα στενά της Μυτιλήνης, είπαν, και βλέπουμε.
Το μειονέκτημα της ολοφάνερης αποδυνάμωσης, με το καλημέρα, της αποτελεσματικότητας της… καινοτομίας, ήταν σοβαρό.
Διότι αν σε ένα συνολικό μήκος 3.300 χλμ. ακτογραμμής στα θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα, το πλωτό φράγμα θα καλύπτει μόνο τα 2,5 χλμ., αυτό δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Άσε που θα το μάθουν γρήγορα οι διακινητές και θα το παρακάμπτουν, σκέφτηκαν οι πιο υποψιασμένοι.
Κυριάρχησε όμως, όπως πάντα άλλωστε, η σκέψη των πιο συνετών και των πιο νουνεχών. Ας δοκιμάσουμε, είπαν. Ας ξεκινήσουμε έστω και με τα 2,5 χλμ. και βλέπουμε…
Άλλωστε το «βλέποντας και κάνοντας» δεν είναι μια πρακτική ούτε ξένη, ούτε και πρωτόγνωρη στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης.
Έτσι, με αυτές τις απαντήσεις στα ερωτήματα και με τη λογική «ξεκινάμε και βλέπουμε», παραγγέλθηκε το πρώτο πλωτό φράγμα αξίας 500.000 Ευρώ.
Και αφού παραγγέλθηκε και αναμένονταν η παραλαβή του, ξεκίνησαν τα δύσκολα. Το Λιμενικό, στην αρμοδιότητα του οποίου ανήκει η τοποθέτησή του και το οποίο δεν είχε ερωτηθεί μέχρι τότε, έθεσε στο τραπέζι μια σειρά από σοβαρά ερωτηματικά και αιρέσεις.
Σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία, είπαν, τέτοια πλωτά φράγματα δεν παρέχουν ασφάλεια, γιατί γίνονται συχνά αιτία για πρόκληση ναυτικών ατυχημάτων.
Κι ακόμη, οι διακινητές όταν το αντιληφθούν, θα κατευθύνουν τα σκάφη τους κατευθείαν επάνω στο φράγμα και το Λιμενικό θα είναι υποχρεωμένο να περισυλλέγει τους όποιους επιβάτες.
Το φράγμα δηλαδή, ισχυρίστηκε το Λιμενικό που έχει τη σχετική εμπειρία, ούτε ασφαλές θα είναι για τα σκάφη που θα πλέουν στην περιοχή, ούτε όμως και αποτελεσματικό για την ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών, μια και ουσιαστικά αυτό που θα κάνει θα είναι να μειώνει την απόσταση που πρέπει να διανύσουν οι διακινητές μέχρι τις ελληνικές ακτές.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, ήρθε αμέσως μετά από τις Βρυξέλλες ο σημαντικότερος, ίσως, λόγος για να μη χρησιμοποιηθεί το πλωτό φράγμα για το σκοπό που αγοράστηκε.
Η επίτροπος ασύλου και μετανάστευσης κα Johansson, μετά από σχετικό ερώτημα του ευρωβουλευτή Κώστα Αρβανίτη, απάντησε με αυστηρό ύφος απευθυνόμενη στην ελληνική κυβέρνηση, τονίζοντας τις υποχρεώσεις της σε δύο σοβαρά ζητήματα, τα οποία όλως τυχαίως, είχαν διαφύγει της προσοχής του αρμόδιου ελληνικού υπουργείου:
Υπενθύμισε την ευθύνη της Ελλάδας να μεριμνά για τη ζωή και την ασφάλεια όσων επιβαίνουν σε πλωτά μέσα, αναφερόμενη ευθέως στην υποχρέωση της χώρας μας να σχεδιάζει και να εφαρμόζει τα όποια μέτρα παίρνει στα σύνορά της, κατά τρόπο ώστε να μη συνιστούν απειλή για τη ζωή και να μην προκαλούν ατυχήματα.
Τόνισε ότι τα μέτρα που η ελληνική κυβέρνηση λαμβάνει στα εξωτερικά σύνορά της πρέπει να σέβονται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τα δικαιώματα που απορρέουν από το κεκτημένο της ΕΕ για το άσυλο και ιδίως την αρχή της επαναπροώθησης.
Με δυο λόγια η ευρωπαία επίτροπος έθεσε την ελληνική κυβέρνηση ενώπιον των ευθυνών της, για δύο σοβαρότατες αιτίες.
Πρώτα για το ζήτημα της ασφάλειας και δεύτερον για την υποχρέωσή μας να διασφαλίζουμε την τήρηση της διεθνούς νομιμότητας, όσον αφορά στην ελεύθερη διακίνηση των προσφύγων και όσων δικαιούνται να υποβάλουν αίτηση για άσυλο.
Αν προσθέσει κανείς σε αυτά και τη μειωμένη αποτελεσματικότητα που θα είχε ένα πλωτό φράγμα που δεν θα κάλυπτε ούτε το ένα χιλιοστό του συνολικού μήκους της ακτογραμμής, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η… καινοτομία, εκτός που θα είναι πρακτικά άχρηστη, θα είναι και επικίνδυνη για την ασφάλεια των πλοίων, αλλά και θα δημιουργεί και προβλήματα νομιμότητας στη χώρα, μια και θα έρχεται σε σύγκρουση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο της ελεύθερης κυκλοφορίας στη θάλασσα όσων δικαιούνται άσυλο.
Όλα αυτά τα… ωραία που συμβαίνουν σε μια κυβέρνηση που σκορπά αλόγιστα 500.000 Ευρώ για κάτι άχρηστο, επικίνδυνο και παράνομο, δεν τα αποκάλυψε ούτε η Αυγή, ούτε η Εφημερίδα των Συντακτών, ούτε και το TVXS.
Η φιλοκυβερνητική ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ τα αποκάλυψε. Η οποία προσθέτει ότι τώρα στην κυβέρνηση σκέπτονται να χρησιμοποιήσουν το φράγμα για… ασκήσεις ρύπανσης.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτή την απίστευτη γκάφα;
Την αβάστακτη ελαφρότητα με την οποία κυβέρνηση σχεδιάζει τη μεταναστευτική πολιτική της χώρας;
Την παντελή έλλειψη πρόβλεψης και σχεδιασμού στις κυβερνητικές αποφάσεις;
Την ασυνεννοησία των αρμόδιων αρχών;
Ή μήπως την ευκολία με την οποία σπαταλούν δημόσιο χρήμα, χωρίς κυρώσεις;
Γιάννης Α. Μυλόπουλος
tvxs.gr