Χλαμύδες και πιτζάμες...

Ο «νέος πατριωτισμός» του Κυριάκου Μητσοτάκη...

Mε την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο στα δώδεκα μίλια που είχε προαναγγείλει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα καταψήφιζε η Νέα Δημοκρατία αν το έκανε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ένιωσε πως συνομιλεί με την Ιστορία αφού...


«μεγαλώσαμε την Ελλάδα», όπως είπε.

Λογικός ο συνειρμός με τον …Ελευθέριο Βενιζέλο τον οποίο όμως ως συγγενής του αισθάνθηκε την ανάγκη να κριτικάρει για τον Εθνικό Διχασμό που μάλλον έχει ξεπεράσει: ο «νέος Βενιζέλος» που μας έτυχε μεγαλώνει την Ελλάδα χωρίς να πέσει ούτε μια σφαίρα, με μερικά τηλεφωνήματα και μια «επακούμβηση» για την οποία θα ακούμε συχνά στο μέλλον.

Με τον νέο Κεμάλ Ατατούρκ απέναντι -που θέλει να ξεπεράσει τον παλιό- τα γεγονότα δένουν και η Ιστορία γράφεται με τον Κυριάκο σε ρόλο στρατηλάτη με πυτζάμες -κατά τον Αλέξη Τσίπρα και τον Ταγίπ Ερντογάν με το ξίφος του Μωάμεθ να λέει από το …Ματζικέρτ στους Έλληνες πως «δεν είστε άξιοι απόγονοι των Βυζαντινών»!


Μια τούρκικη εφημερίδα μιλάει για τον Σαγγάριο, την ώρα που τα πλοία πολλών χωρών συνωστίζονται στην Ανατολική Μεσόγειο σε ένα ιδιότυπο πόλεμο μπροστά στις κάμερες που κανένας δεν γνωρίζει που μπορεί να οδηγήσει.

Η αλήθεια είναι πως οι δυο συμφωνίες -με την Ιταλία και την Αίγυπτο- κόστισαν πολύ στην Ελλάδα- αλλά ήταν ένας «αναγκαίος συμβιβασμός» -κατά μία άποψη μια συνθηκολόγηση που έγινε χωρίς καν να γίνει ο πόλεμος.Η Ελλάδα ηττήθηκε πριν δώσει καν την μάχη και η Τουρκία σ’ αυτό τον «διάλογο» με τα πλοία απλωμένα στην θάλασσα σε κάθε περίπτωση θα κερδίσει κι αυτό που συζητά πόσα.

Οι συμφωνίες αναγνωρίζουν επήρεια των νησιών λέει υπερήφανα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά δεν λέει πόση. Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας με τον όρο «ορθό ποσοστό επήρρειας» αποκάλυψε αυτό που υποψιάζονται όλοι: η Ελλάδα συζητά μειωμένη επήρεια έως καθόλου προκειμένου να φτάσει σε μια συμφωνία που θα «μεγαλώνει την Ελλάδα», ακόμα κι αν την μειώνει.

Ο «νέος πατριωτισμός» για τον οποίο μίλησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Βουλή δεν έχει τα παλιά δόγματα τύπου «δεν διεκδικούμε, δεν παραχωρούμε τίποτα». Τώρα πια δεν διεκδικούμε, αλλά παραχωρούμε, αν αυτό είναι «αναγκαίο». Ή όπως είπε χαρακτηριστικά ο Νίκος Δένδιας «δεν θα μαλώσουμε και για λίγα στρέμματα».


Μπορεί να είναι και ένα νέο είδος πολέμου αυτό, όπου δυο χώρες απλώνουν τα πλοία τους απέναντι, μετράνε τους συμμάχους τους και πάνε για …διάλογο. Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν αρνείται τον διάλογο, αλλά αρνείται να το κάνει «υπό καθεστώς απειλών και εκβιασμών».

Ο πρώτος που βρήκε θετικά σημεία στις συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο ήταν ο …Τσαβούσογλου. Η Ελλάδα έχει εγκαταλείψει τις οριοθετήσεις με μέση γραμμή, την ίση απόσταση και την απόλυτη επήρεια νησιών και κινείται στη γραμμή «το Καστελόριζο είναι μακριά».

Η νέα πολιτική δεν είναι πια «μαξιμαλιστική» και αδιάλλακτη, αλλά αφορά το τι θα δώσουμε στην Τουρκία -η οποία φαίνεται ότι έχει πάρει ήδη το μήνυμα της «καλής θέλησης» και ζυγίζει την προσφορά.

Ο διάλογος άρχισε ήδη και ο «πόλεμος» είναι επικοινωνιακός: οι δυο κυβερνήσεις δεν μετράνε μόνο τις αντιδράσεις του αντιπάλου, αλλά την κοινή γνώμη της χώρας τους, αφού θα πρέπει να γυρίσουν πίσω νικητές.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το κάνει ήδη. Ο παλιός Βενιζέλος δεν θριαμβολογούσε για ένα συμβιβασμό, αλλά δεν είχε και τόσο καλούς επικοινωνολόγους.

Ο Πρωθυπουργός διαλαλεί την νίκη πριν καν δώσει την μάχη κι αυτός είναι ο νέος «πατριωτισμός» που ο Αλέξης Τσίπρας περιέγραψε εύστοχα με τη φράση «χλαμύδες στις Πρέσπες, πυτζάμες στο Αιγαίο».

Άλλωστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης -που μεγάλωσε την Ελλάδα- δεν ασχολείται με το τι θα πει στο νέο του διάγγελμα, αλλά το τι θα φορά όταν θα το πει.

Νίκος Λακόπουλος

anoixtoparathyro.gr