Ο Κώστας Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Αλέξης Τσίπρας, ως πρωθυπουργοί προβάλαν τα πάντα κατά τη δημόσια παρουσία τους. Εκτός από ένα: την...
οικογένειά τους.
Η Δάφνη Σημίτη, η Νατάσα Καραμανλή, η Άντα Παπανδρέου, η Γεωργία Σαμαρά, η Μπέτυ Μπιζιάνα δεν μας απασχόλησαν ποτέ κατόπιν “υποδείξεων” των συζύγων τους: επειδή είχαν γενέθλια ή ονομαστική εορτή.
Αν δούμε τα παιδιά τους στο δρόμο δεν θα τα αναγνωρίσουμε γιατί κανείς δεν μας βομβάρδισε με φωτογραφίες τους όταν γιόρταζαν, έκαναν εκδρομές, έπαιρναν τα πτυχία τους.
Και για τους πέντε προαναφερόμενους πρωθυπουργούς δεν ξέραμε ποτέ τι ευχήθηκαν στα μέλη της οικογένειάς τους – γιατί απλούστατα αυτά τα κρατούσαν για τον εαυτό τους και δεν τα έβγαζαν στα ΜΜΕ.
Λογικό. Αν θέλεις να προστατεύσεις την οικογένειά σου από τη βουλιμία ή και τον κανιβαλισμό των ΜΜΕ -που εσύ ως πολιτικός δεν μπορείς να αποφύγεις- δεν τη βγάζεις μόνος σου στον αέρα. Την αφήνεις στον ιδιωτικό χώρο της και κανείς δεν θα την πειράξει.
Όποιος θέλει μπορεί να βάλει τώρα στοίχημα αν υπάρχει έστω και ένας πολίτης που να πει με βεβαιότητα πόσα παιδιά έχει ο Κώστας Σημίτης και ποια είναι τα ονόματά τους. Ή πόσα μέλη έχει η οικογένειά του Σαμαρά και με τι ασχολούνται.
Αυτή τη σοβαρή «αυτοάμυνα της διακριτικότητας» έσπασε αυτοβούλως ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ξέρουμε με δική του… ενημέρωση, τι ακριβώς επαγγέλλεται η σύζυγος του, πότε γιορτάζουν στα παιδιά τους, τι ευχές ανταλλάσσουν μεταξύ τους και πού πάνε διακοπές.
Ο ίδιος βγήκε σε ένα από τα χειρότερα μεσημεριανάδικα -όταν διεκδικούσε την ηγεσία της ΝΔ- και έβγαλε φόρα παρτίδα την οικογενειακή του κατάσταση- όταν οι πολιτικοί την διαφυλάσσουν ως κόρη οφθαλμού.
Η πιο πρόσφατη δημοσιοποίηση οικογενειακού στιγμιότυπου από τον Πρωθυπουργό είναι ότι ανέβασε στο Instagram ευχές και φωτογραφία με την κόρη του. Και νωρίτερα η εικόνα της παρουσίας του γιου του σε επίσημο δείπνο με τον Νετανιάχου.
Είναι αυτονόητο ότι αν κρεμάς στα μανταλάκια τους οικείους σου, δεν μπορείς να διαμαρτύρεσαι όταν το κάνουν οι άλλοι. Εκτός αν θεωρείς ότι απέναντί σου μια και μόνη δημοσιότητα μπορεί να υπάρχει: η φιλική.
Αυτό όμως ήταν χαρακτηριστικό άλλων καθεστώτων τα οποία ουδέποτε έδειξε ο Μητσοτάκης ότι θαυμάζει. Γιατί το κάνει λοιπόν; Από προσωπική ανάγκη; Αν είναι αυτό, παύει να είναι προσωπική αφού δημοσιοποιείται. Για να μοιραστεί τη χαρά του; Ανθρώπινο ή «βάρβαρο» πού χωράει;
Πειθαρχώντας στους κανόνες του πολιτικού μάρκετινγκ; Μάλλον. Κατά την αμερικανική εφαρμογή του: η απαραίτητη οικογενειακή φωτογραφία της ευτυχίας με τον σκύλο απαραίτητα στο κάδρο; Αλλά όσες ψήφους παίρνει, άλλες τόσες χάνει.
Αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες. Πρόκειται για… μελλοντικό νεποτισμό. Ειδικά αν συνδυαστεί με μια άλλη αναφορά του Κυριάκου: «Θα ενέκρινα να μπει ο γιος μου στην πολιτική, αφού όμως είχε δουλέψει για δέκα χρόνια». Όπως ο ίδιος δηλαδή.
Συμπέρασμα: Και στην εποχή των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, η πρακτική ενίσχυσης της… κληρονομικής Δημοκρατίας – ως καθεστώς της Ελλάδας, προτού το διακόψει ο Τσίπρας- μένει ενεργή. Το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά και τα παιδιά διαδέχονται τον πατέρα στην πολιτική εξουσία.
Ενίοτε η βουλευτική έδρα κληροδοτείται στο γιο με… δήλωση! Όπως έκανε ο Γιάννης Τραγάκης. Άσχετα αν το έκαψε το παιδί -και αναγκάσθηκε να μείνει ο ίδιος στη Βουλή, για να του κρατάει τη θέση ως την επόμενη φορά...
Γ. Λακόπουλος
anoixtoparathyro.gr