Κάποτε οι πολιτικοί παραιτούνταν...

Περίπτωση πρώτη: Ενας υπουργός αποδοκιμάζεται, μια πολύκροτη απόφασή του ανακαλείται. Τι κάνει; Το στοιχειώδες: παραιτείται. ΄Η ο πρωθυπουργός του ζητάει να παραιτηθεί. Εδώ δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο. Περιμένουν και οι δύο τον...

ανασχηματισμό, για να συμβεί το αυτονόητο.

Περίπτωση δεύτερη: Ενα κομματικό στέλεχος αποδοκιμάζεται για μια αποκαλυφθείσα συμμετοχή του σε συνομιλία με έναν νταραβεριτζή επιχειρηματία. Αναγνωρίζει το λάθος του και "αναλαμβάνει τις ευθύνες του". Αλλά παραμένει στην(κομματική) θέση του. Ούτε εκείνος παραιτείται ούτε ο αρχηγός τού το ζητάει. Τι περιμένουν; Αγνωστο.

Ποια είναι η εξήγηση για όλα αυτά; Την έχει δώσει ο Χένρι Κίσινγκερ: "Η εξουσία είναι το υπέρτατο αφροδιασιακό"".

Γιωργος Καρελιάς