απαγόρευση κάθε συζήτησης για το τεστ.
Όσες χώρες δεν έχουν ποινικοποιήσει κάθε διάλογο και κριτική στο όνομα της πανδημίας, συζητάνε για τη χρήση του τεστ ως αντίμετρου, ως counterbalance για τη χαλάρωση της κοινωνικής απόστασης. Και όσο το social distancing υποχωρεί, τόσο τα τεστ έρχονται στο προσκήνιο.
Όπου αυτό δεν είναι αυτονόητο, η κριτική και η σύγκρουση εντείνονται. Σήμερα οι New York Times γράφουν «Το τεστ είναι το κρίσιμο σημείο. Πότε μπορούν τα μέτρα απομόνωσης να χαλαρώσουν; Όταν θα μπορούμε να κάνουμε πολλά τεστ». Και θυμίζουν ότι η ένταση μεταξύ Τραμπ και κυβερνητών σχετίζεται εν πολλοίς με την αργή συγκέντρωση και περιορισμένη διαθεσιμότητα τεστ ανίχνευσης. «Το νούμερο 1 πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η έλλειψη τεστ», δήλωσε ο Ρεπουμπλικανός κυβερνήτης Larry Hogan του Μέριλαντ,. "Δεν μπορούμε να ανοίξουμε χωρίς να βελτιώσουμε τα τεστ." Έσπευσε μάλιστα ο ίδιος να αγοράσει τεστ κιτ από τη Νότια Κορέα χωρίς ομοσπονδιακή έγκριση.
Εμείς ετοιμαζόμαστε να ανοίξουμε χωρίς κουβέντα για τεστ. Αλλού εστιάζουν σε μαζικά τεστ, όχι δειγματοληπτικά, σε όσους έχουν το παραμικρό σύμπτωμα, πχ πυρετό, πονόλαιμο, κλπ. Αυτό σημαίνει ότι το μήνυμα των κυβερνήσεων προς τον κόσμο αλλάζει. Δεν θα είναι πλέον "μείνετε σπίτι αν έχετε ελαφρά συμπτώματα, αλλά με το παραμικρό σύμπτωμα πάτε για τεστ":, όπως έγραψε ο Thanasis Kampagiannis.
Εδώ κυβέρνηση και εθνική γραμμή στα μίντια εν τοις πράγμασι εξοβελίζουν κάθε αναφορά στα τεστ. Τους διευκολύνει και η αντιπολιτευόμενη συναίνεση διά της αδράνειας και της σιγής.
Έτσι, κάθε σχετική αναφορά θεωρείται αποτέλεσμα εμμονικής ιδεοληψίας. Η γνήσια απορία «σοβαρά, πώς θα ανοίξουμε σχολεία και άλλους χώρους συνάθροισης χωρίς να εξετάζουμε ευρύτερη χρήση των τεστ;» μοιάζει να αμφισβητεί τα ιερά και τα όσια.
Το χειρότερο από όλα: εξαφανίζονται από τον δημόσιο διάλογο όσοι γιατροί εκφράζουν σκεπτικισμό απέναντι στις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Στο όνομα της αντιμετώπισης του ιού, η παράθεση επιστημονικών δεδομένων αντιμετωπίζεται περίπου σαν προκήρυξη οργάνωσης αντάρτικου πόλεων.
Το ζήτημα όμως παραμένει. Τι θα γίνει με τα τεστ; Πώς θα πάμε προς το καλοκαίρι; Πώς θα ετοιμαστούμε απέναντι σε ενδεχόμενο comeback του ιού τώρα ή αργότερα; Ποιες πολιτικές ενίσχυσης του συστήματος υγείας έχουν δρομολογηθεί;
Σε αυτά δεν αρκεί ως απάντηση το γενικόλογο «μαζί θα τα καταφέρουμε». Ούτε η ευφορία για "την Ελλάδα που αντιστέκεται, την Ελλάδα που επιμένει". Ούτε οι βλακείες για τον ιό που μας έκανε καλύτερους και το 21 θα εκτιναχτούμε γιατί γίναμε υπόδειγμα. Σ' αυτά τα ευτράπελα "διαπρέπουν κάτι ατσίδες, κάτι μίμοι κάτι νάνοι".
Εμείς οι υπόλοιποι, οφείλουμε να επιμένουμε, οφείλουμε να θέτουμε με κάθε τρόπο τα κρίσιμα ερωτήματα.
Εμείς οφείλουμε να αμφισβητούμε το «μέτωπο της λογικής».
"Αντίφωνο Κωστής Παπαϊωάννου" (FB)