Για να επανέλθει η γαλήνη θα «μουσκέψουμε» πολύ...

0
Η συνθήκη μοιάζει σαν «ημερολόγιο καταστρώματος». Απλά, αυτό το καράβι βρίσκεται σε φουρτούνα. Και στην ουσία προετοιμάζεται για να...

αντέξει στα πιο μεγάλα κύματα. Δεν είναι εύκολο να καταλάβει κάποιος το πού πρέπει να δώσει προτεραιότητα. Στις ατομικές του ευθύνες και υποχρεώσεις; Στις πολιτικές-ιδεολογικές προσεγγίσεις; Στο ανθρωπιστικό δράμα; Στις επιστημονικές αναφορές; Στις εμπειρικές καταγραφές από την καθημερινότητά του; Ευτυχώς ή δυστυχώς, σε όλα μαζί. Με τη σωστή δοσολογία και στη σωστή σειρά. Στα σιωπηλά (ή μη), όλοι δοκιμαζόμαστε και το ξέρουμε πολύ καλά. Για να επανέλθει η γαλήνη θα «μουσκέψουμε» πολύ...

Σε τέτοιες ειδικές συγκυρίες, η ποικιλομορφία λαμβάνει μία σπάνια χροιά. Κάποιες στιγμές λυγίζεις σαν άνθρωπος, κάποιες σκληραίνεις απότομα. Πότε οι σκέψεις σου σε δυναμώνουν και θέλεις να ξεχυθείς για να επιλύσεις κάθε πρόβλημα, πότε πρέπει εσύ ο ίδιος να σταματήσεις τις σκέψεις σου για να συνεχίσεις (με μεγαλύτερη ρέγουλα) αν θες να είσαι επαρκής σε αυτά που πρέπει να κάνεις. Είναι η ώρα που όλα σταχυολογούνται. Ερμηνείες του φαινομένου ως προς τη «φυσιολογία» του, θεωρίες συνωμοσίας και γεωπολιτικές αναζητήσεις (ως προς τα αίτια της ύπαρξής του), οικονομικές προεκτάσεις, εκτιμήσεις για τη μελλοντική πορεία στους επόμενους μήνες, αλγόριθμοι, μαθηματικά μοντέλα, διερεύνηση του γονιδιώματος του ιού, πιθανές άμεσες θεραπείες, μακροπρόθεσμη μαζική χρήση εμβολίου, κοκ. Και όλα αυτά ενώ γνωρίζουμε όλοι πως ο αριθμός κρουσμάτων και ο αριθμός των θυμάτων δεν γυρίζει πίσω...

Αυτό που προέχει είναι να μη χάσουμε την ψυχραιμία μας τώρα. Γιατί το αποτέλεσμα των κινήσεων όλων μας αυτές τις μέρες, στην αναλογία σωστού και λάθους που προσομοιάζει σε μία ρεαλιστική ανθρώπινη λειτουργικότητα, στην κυριολεξία θα κρίνει το τι θα γίνει σε λίγο καιρό. Τι έκταση θα έχει το φαινόμενο, με απλά λόγια. Δεν πρέπει να εναποθέσει κάποιος την εντατικοποίηση των απαραίτητων δικών του ενεργειών για το διάστημα που τα πράγματα ενδεχομένως να είναι πολύ δύσκολα έως ελαχίστως αντιμετωπίσιμα. Αλλά, στο τώρα, στις επόμενες εβδομάδες, για να μείνει η κλίμακα στο «δύσκολα». Μέχρι να επιστρέψει ο ήλιος στη θέση του. Σταδιακά, αλλά αναπότρεπτα...


Ως προς τις διάχυτες κοινωνικές προτροπές για να μείνει ο κόσμος στο σπίτι του, δίπλα στην επιτακτικότητα της τήρησης των μέτρων (που δεν μπορεί να εκφραστεί καλώς ή κακώς παρά μονάχα με σχεδόν απόλυτο τρόπο) χρειάζεται να αναδειχθεί η διττή σημασία της προσφοράς στους υπόλοιπους. Ας αισθανθεί ο καθένας την υποχρέωση να τηρήσει τα μέτρα ως καθήκον απέναντι στους γύρω του, αλλά και ως μία προσωπική υπόθεση. Που θα τον αναβαθμίσει, που θα τον κάνει πραγματικά χρήσιμο και θα του δώσει ένα πολύ καλό και ουσιαστικό συνάμα λόγο να αισθάνεται περήφανος για τον εαυτό του. Αυτόν τον «εγωισμό», τον «εγωισμό προσφοράς», τον έχει απόλυτη ανάγκη το κοινωνικό σύνολο. Ενώ ο κακός εγωισμός ήταν, είναι και θα είναι για πάντα βασικός συντελεστής καταστροφικών συνεπειών. Δεν θέλουμε ανθρώπους που αισθάνονται καταναγκασμούς που «στερούν την ελευθερία τους», αλλά αποφασισμένους με κίνητρο να νικήσουν την πανδημία και να διευρύνουν το ποσοστό ελευθερίας που τους αναλογεί. Υπάρχει διαφορά...

Κώστας Μαρούντας

efsyn.gr

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου (0)