προσχέδιο που πήρε την έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο και στο τελικό σχέδιο προϋπολογισμού που κατατέθηκε χθες στη Βουλή, επαναλαμβάνεται η γνώριμη συνταγή της συγκράτησης των δαπανών και της καθήλωσης των δημοσίων επενδύσεων.
Είναι ένας προϋπολογισμός που θα μπορούσε να αφορά το 2011, το 2014 και οποιοδήποτε από τα μνημονιακά χρόνια που ακολούθησαν. Αν εξαιρέσουμε τις φοροελαφρύνσεις 1,2 δισ., άνισα κατανεμημένες υπέρ του επιχειρηματικού τομέα που θα απορροφήσει το μεγαλύτερο μέρος τους, τα βασικά μεγέθη του προϋπολογισμού κινούνται στην πεπατημένη της λιτότητας.
Οι δαπάνες που προορίζονται για τους κατ' εξοχήν κοινωνικούς τομείς της κρατικής χρηματοδότησης, την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, τη στήριξη των ασθενέστερων, την κοινωνική πρόνοια, μένουν στάσιμες, είτε έχουν περικοπεί αισθητά.
Αυτό δεν ξενίζει ιδιαίτερα, μια και η βαθύτερη και ενίοτε δημόσια ομολογούμενη αντίληψη της νεοφιλελεύθερης Ν.Δ. είναι ότι οι δαπάνες για την υγεία, για παράδειγμα, δεν είναι «παραγωγικές», άρα δεν έχουν αναπτυξιακό πρόσημο. Είναι κάτι σαν... πεταμένα λεφτά. Στην καλύτερη περίπτωση, αναγκαίο κακό.
Κατά το κυβερνητικό αφήγημα, η ανάπτυξη ελάχιστα σχετίζεται με τις δημόσιες δαπάνες, τις επενδύσεις στις υποδομές, στην κοινωνική προστασία, στα δημόσια αγαθά, στο ανθρώπινο δυναμικό, στους νέους. Η ανάπτυξη εξαρτάται από την αγορά και την αόρατη χείρα της. Αρκεί να χειραφετηθούν οι δυνάμεις της επιχειρηματικότητας και της κερδοσκοπίας από κρατικούς και άλλους δημόσιους καταναγκασμούς, και αυτή με κάποιο μαγικό τρόπο θα μεγαλουργήσει με επενδύσεις που θα φέρουν και νέες θέσεις εργασίας.
Γι' αυτό και η κυβέρνηση εξάντλησε την επινοητικότητά της στην παροχή φορολογικών κινήτρων στον ιδιωτικό τομέα. Η συνταγή είναι δοκιμασμένη και κατά κανόνα αποτυχημένη. Στην παρούσα φάση, μάλιστα, είναι και εκτός ευρωπαϊκού κλίματος.
Σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση ασκούνται ισχυρές πιέσεις, και από την ΕΚΤ, ακόμη και στη δογματική Γερμανία, για σημαντική αύξηση των κρατικών δαπανών και επενδύσεων, ώστε να αποφευχθεί μια υποτροπή σε ύφεση. Αν αυτό είναι μία φορά αναγκαίο για την κραταιά Γερμανία, πόσες φορές πιο αναγκαίο είναι για την Ελλάδα;...
efsyn.gr