Φρουρά!... Φρουρά!... Φρουρά!...

0


Βασίλης Δημ. Χασιώτης


Κάθε Μνημόνιο, (μαζί και το PSI), και κάθε μνημονιακό μέτρο που λαμβάνεται στα πλαίσιά τους, αποτελεί, μια σφαίρα στη καρδιά της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Ελληνικού Λαού. Είναι μια διαρκής υποτροπή καθ’ όλη τη Μνημονιακή Περίοδο.

Για μια ακόμα φορά, ο Ελληνικός Λαός, η Ελληνική Δημοκρατία, δέχτηκαν προχτές, 15/5, ένα ακόμα θανατηφόρο χτύπημα εντός της Βουλής της Αποικίας Χρέους «Ελλάς», με τη ψήφιση των προαπαιτούμενων της β’ αξιολόγησης του τρέχοντος τρίτου Μνημονίου, τα οποία συνιστούν από μόνα τους, ένα αυτοτελές Μνημόνιο, το τέταρτο Μνημόνιο.

(Μιας και η σημερινή κυβέρνηση είναι η ίδια που δια του πρωθυπουργού της και όχι μόνο, χαρακτηρίζει τη χώρα ως Αποικία Χρέους, ουδείς μπορεί να μεμφθεί τον οπουδήποτε αν ισχυριστεί πως σε μια τέτοια χώρα, όλα θα είναι προσαρμοσμένα προς αυτή την αποικιακή πραγματικότητα. Μια Αποικία Χρέους, μοιραία διαθέτει μια Αποικιακή Βουλή (τουλάχιστον κατά το τμήμα που στηρίζει τον «Δημοσιονομικό Άποικο»), και ......ομοίως μια κυβέρνηση ανάλογη, δηλαδή αποικιακών προδιαγραφών.)

Πλέον, παρατηρείται πως ακόμα και στην Ευρώπη αρχίζουν πλέον να παίρνουν κάποιες διακριτικές μεν πλην ορατές αποστάσεις από το Βερολίνο οι υπόλοιποι «εταίροι», αφήνοντάς το να μιλά μόνο του, ενώ, μέχρι πρόσφατα, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως γίνονταν ένας διαγκωνισμός τους για το ποιος θα καθυβρίσει περισσότερο την Ελλάδα, ποιος θα γίνει περισσότερο «Βερολινέζος» από το ίδιο το Βερολίνο. (Για λόγους που δεν είναι της παρούσης, όπως, ενδεικτικά, οι εξελίξεις οι σχετικές με το BREXIT, την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, την μετά την εκλογή Τραμπ σύγκρουση Βερολίνου-Ουάσιγκτων και ο αβέβαιος στα ευρωπαϊκά πλέον πράγματα ρόλος του ΔΝΤ, αλλά και του ΝΑΤΟ, η υποβόσκουσα και «κρυμμένη κάτω από το χαλί» άσχημη οικονομική κατάσταση στην Ιταλία και Γαλλία, όλες αυτές οι ενδεικτικές εξελίξεις, δεν είναι άμοιρες και άσχετες της γερμανικής αδιαλλαξίας στο ζήτημα της λιτότητας και της μονομερούς οικονομικής ανάπτυξης στην Ευρώπη, και ασφαλώς, κάνουν όλο και περισσότερους «εταίρους» στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδίως στην Ευρωζώνη, να διερωτώνται όλο και περισσότερο τελικώς, μέχρι πότε θα μπορούν, όσο και αν το ήθελαν, να στηρίζουν τη γερμανική ευρωπαϊκή πολιτική, χωρίς να συνθλιβούν και οι ίδιοι «α λα Ελλάδα»…)

Τις συνεδριάσεις της Βουλής της καθ’ ημάς Αποικίας Χρέους, στις οποίες δίνονται οι παραπάνω χαριστικές βολές (οι ψηφίσεις των Μνημονίων και των μέτρων τους) πάντα τις παρακολουθούσε ως παρείσακτη θεατής η Κοινή Συνείδηση της Δημοκρατίας και του Λαού, η οποία από του πρώτου ήδη Μνημονίου, είχε αποβληθεί της αίθουσας συνεδριάσεων της καθ’ ημάς Βουλής της Αποικίας Χρέους, λόγω του ότι οι φωνές και οι κραυγές της, αποτελούσαν μια «κακοφωνία» εν τω μέσω των υψηλού επιπέδου αναλύσεων και αντίστοιχης αισθητικής του εκάστοτε κυρίαρχου κοινοβουλευτικού μνημονιακού λόγου.

Έκτοτε, η απαγόρευση εισόδου της Κοινής Συνείδησης της Δημοκρατίας και του Λαού στην αίθουσα συνεδριάσεων ουδέποτε έχει αρθεί, πάντα όμως, κατορθώνει και παρεισφρέει λάθρα, (εδώ το «λάθρα» ταιριάζει γάντι, όπως και στα «λαθραία» τσιγάρα), χωρίς εν τούτοις να είναι σε θέση να κρατήσει την οργή της, με αποτέλεσμα να αντιδρά, πάντα να εντοπίζεται και να αποβάλλεται εκ νέου, πλέον όμως με κάποια συγκατάβαση, ως κάτι το «ιδιόρρυθμο», περίπου ως κάτι το «ψυχικά ανισόρροπο».

Το ίδιο συνέβη και στη προχτεσινή συνεδρίαση της Βουλής της καθ’ ημάς Αποικίας Χρέους.

Η Κοινή Συνείδηση της Δημοκρατίας και του Λαού, μη αντέχοντας να ακούει όσα άκουγε, και ξεχνώντας προς στιγμή τις μεγάλες αλλαγές που έγιναν στο κτίριο τούτο την Περίοδο των Μνημονίων, άρχισε, όπως και στο παρελθόν, να καλεί τη «Φρουρά», δηλαδή, την πάλαι ποτέ Συνταγματική Φρουρά που μεριμνούσε για τη Συνταγματική Έννομη Τάξη της Χώρας και την απρόσκοπτη συνταγματική λειτουργία του Ιερού Βήματος της Βουλής, στο οποίο κατά την Συνταγματική Επιταγή, τίποτα άλλο δεν έχει και σε κάθε περίπτωση δεν θάπρεπε να έχει εκεί ρόλο και λόγο παρουσίας, εξόν από τη Συνείδηση του Λαού, του Έθνους, όπως αυτή μεταφέρεται εκεί μέσω των εκπροσώπων του, και ασφαλώς, σε καμία περίπτωση και εν ονόματι κανενός «γενικότερου συμφέροντος» δεν νομιμοποιείται κανείς βουλευτής να νομοθετεί με δηλωμένη την αντισυνταγματικότητα των νόμων που καλείται να ψηφίσει και εναντίον της λαϊκής εντολής δυνάμει της οποίας βρίσκεται εκεί. Είναι εντολοδόχος και όχι εντολέας.

Οι τέτοιες πλειοψηφίες, που νομοθετούν τέτοιους νόμους, είναι εξ ορισμού εκτός Συντάγματος, δρουν αντισυνταγματικά, καταργούν το Σύνταγμα ενσυνείδητα, επομένως, δεν μπορεί να εκπροσωπούν τίποτα περισσότερο από τον ίδιο τον εαυτό τους και ασφαλώς όσους επιβάλλουν τη ψήφιση των νόμων αυτών, εν προκειμένω το Βερολίνο.

Η Συνταγματική Φρουρά, τη Μνημονιακή Περίοδο, η θεσμική Φρουρά της Βουλής της Ελληνικής Δημοκρατίας, διατηρείται ως τυπικός θεσμός, πάντα όμως εκτός της αίθουσας συνεδριάσεων της Βουλής της καθ’ ημάς Αποικίας Χρέους, για λόγους ετικέτας, και κυρίως, πλήρως αφοπλισμένη.

Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο, από την παγκόσμια μα και από την ελληνική Ιστορία, πως οσάκις το Σύνταγμα καταλύθηκε, δηλαδή, η Δημοκρατία, χάρις της… Δημοκρατίας εγένετο. Για το καλό της δηλαδή, όπως και τώρα…

Τη θέση της Συνταγματικής Φρουράς, δηλαδή του Συντάγματος, πήρε μια Πραιτοριανή Φρουρά, δηλαδή η Αντισυνταγματικότητα, πιστή έως μυελού οστέων στην Αυτοκρατορική Κατοχική Δύναμη (δηλαδή, το Βερολίνο), και των οργάνων της, που επέβαλαν την, (κατά την άποψη ορισμένων), «Δημοσιονομική Κατοχή» (Κατοχή Χρέους), χρυσώνοντας την πολύ χειρότερη πραγματικότητα, της Πλήρους Κατοχής.

(Η σύγχυσή τους, βρίσκεται, όταν η λάθος προσέγγισή τους δεν βρίσκεται αλλού, πως για να υπάρχει «πλήρης» Κατοχή, πρέπει σώνει και καλά αυτό να γίνει με τανκς, αεροπλάνα και πολεμικά αεροπλάνα. Λάθος! Όπως αλλού έγινε και με μερικούς μοτοσυκλετιστές, το ίδιο μπορεί να γίνει και με μερικούς υπαλλήλους με κουστούμια και γραβάτες, που εκπροσωπούν μια Ξένη Δύναμη, ή και άλλες, ακόμα δε κι αν αυτό γίνονταν και τηλεγραφικώς. Εδώ η «Κατοχή» δεν ορίζεται με ποιο μέσο κάποιος σου αφαιρεί την Εθνική Κυριαρχία και Ανεξαρτησία, μα από το γεγονός ότι σου την αφαιρεί : κυρίως de facto αλλά, αν γίνεται και de jure (όπως στην Ελλάδα), ακόμα καλύτερα, διότι τότε έχουμε έγγραφη παράδοση της χώρας.)

Τούτοι οι Πραιτοριανοί, άγρυπνοι Φρουροί της Νέας Μνημονιακής Τάξης Πραγμάτων, οπλισμένοι σαν αστακοί, διασφαλίζουν πως η Συνταγματική Φρουρά θα κρατιέται μακριά από την αίθουσα της Βουλής της καθ’ ημάς Αποικίας Χρέους, και κυρίως αφοπλισμένη.

Έτσι, όταν προχτές, κι αφού η Κοινή Συνείδηση της Δημοκρατίας και του Λαού και πάλι πρόδωσαν την παρουσία τους, κραυγάζοντας πως όλα όσα επρόκειτο να ψηφιστούν είναι Αντισυνταγματικά, παράνομα, εγκληματικά, η πόρτα άνοιξε, εισέβαλε η Πραιτοριανή Φρουρά, και απομάκρυνε της αιθούσης την οχλαγωγούσα Κοινή Συνείδηση της Δημοκρατίας και του Λαού.

Η Κραυγή αυτή, που καλεί απεγνωσμένα τη Συνταγματική Φρουρά, είναι η κραυγή μιας εξόριστης Δημοκρατίας.

Εξόριστης από πού;

Από τη Βουλή και τη κυβέρνηση της Αποικίας.

Εξόριστη πού;

Σε απόσταση ασφαλείας, στο Λαό.

Είναι η απόσταση που χωρίζει τους δυο τους : το Μνημονιακό Πολιτικό Σύστημα και το Λαό.

Όμως αυτού του είδος η αντίδραση, να καλείται η Συνταγματική Φρουρά, όντας αποψιλωμένη κάθε δύναμης, όχι μόνο δεν έχει νόημα, μα δείχνει και σύγχυση ρόλων.

Δεν είναι εγγυητής της τήρησης του Συντάγματος καμία Βουλή, καμία κυβέρνηση, πολύ περισσότερο υπό καθεστώς «Κατοχής» οιουδήποτε τύπου, κανένα δικαστήριο, μα ο ίδιος ο Λαός, στον πατριωτισμό του οποίου επαφίεται ή τήρηση του Συντάγματος.

Εν προκειμένω, ο Ελληνικός Λαός, ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ, να σπεύσει πάση δυνάμει και πάση θυσία να ελευθερώσει και επανεξοπλίσει τη Συνταγματική Φρουρά, χωρίς να λησμονήσει την ίδια στιγμή να διαλύσει τους Πραιτοριανούς. Το πρόβλημα εδώ, δεν είναι να κάνεις παχύσαρκη από την ακινησία την κραυγή για Συνταγματική Τάξη, το πρόβλημα είναι να δράσεις και να επιβάλλεις, ακόμα και με το στανιό στον θρόνο του το Σύνταγμα. Αυτό το ίδιο το Σύνταγμα, τούτο το χρέος στο επιβάλλει ως ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, και ως εκ περισσού, και ως ΔΙΚΑΙΩΜΑ. («Ως εκ περισσού», διότι η «υποχρέωση» περιλαμβάνει και το «δικαίωμα», ενώ το αντίστροφο δεν ισχύει αναγκαίως, τουλάχιστον στο ουσιαστικό του επίπεδο). Καταργώντας ταυτόχρονα, όλους τους αποικιακούς θεσμούς και επαναφέροντας στη θέση τους, τους Συνταγματικούς Θεσμούς της Ανεξάρτητης και Κυρίαρχης Ελληνικής Δημοκρατίας.

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου (0)