Ο «σουλτάνος» που βρυχάται

Το δημοψήφισμα στην Τουρκία – όπως ανέμεναν όσοι παρακολουθούν στοιχειωδώς τις εξελίξεις στη γειτονική χώρα – δεν επέλυσε κανένα εσωτερικό πολιτικό πρόβλημα ούτε έδωσε απάντηση σε κάποιο από τα βασανιστικά διλήμματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Δεν ήταν άλλωστε αυτός ο στόχος του...


Το ζητούμενο του δημοψηφίσματος ήταν η θεσμική ενίσχυση και κατοχύρωση του Ερντογάν για να συνεχίσει την πορεία που ήδη έχει χαράξει: να αλλάξει ένδυμα στον τουρκικό εθνικισμό. Και αυτό, η ενίσχυση του τουρκικού εθνικισμού με όποιο ένδυμα (κεμαλικό δυτικό κοστούμι ή ισλαμική μαντίλα), είναι κάτι που αφορά και πρέπει να κρατά σε εγρήγορση την Ελλάδα. 

Τα εσωτερικά ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο Ερντογάν προκειμένου να συγκρατήσει ενωμένη την τριχοτομημένη (ισλαμιστές, κεμαλικοί, Κούρδοι) τουρκική κοινωνία είναι τέτοιας έντασης και ποιότητας ώστε οδηγούν στον πειρασμό της «σιδηράς καθοδήγησης». Αυτός φαίνεται ότι είναι ο δρόμος που έχει επιλέξει να διαβεί και ακολουθεί στο εσωτερικό ο Τούρκος ηγέτης. Η επίκληση ή η δημιουργία «εξωτερικού εχθρού» είναι παμπάλαιο τέχνασμα το οποίο ήδη ο Ερντογάν χρησιμοποιεί για να συσπειρώσει γύρω από την εξουσία την τουρκική κοινωνία. 

Συνεχής επιθετικότητα


Σε ό,τι μας αφορά και με βάση το πεπρωμένο που ο Ερντογάν θεωρεί ότι έχει να εκπληρώσει, η Ελλάδα, λόγω γεωγραφίας, στέκει εμπόδιο στην ανάδειξη και επιβεβαίωση του ρόλου της Τουρκίας ως περιφερειακής «υπερδύναμης». Για να παίξει αυτόν τον ρόλο, η Τουρκία πρέπει να έχει υπό τον έλεγχό της το (μισό τουλάχιστον) Αιγαίο και να πάρει γερό μερίδιο από τη λεία των υδρογονανθράκων οι οποίοι επιβεβαιωμένα υπάρχουν νότια της Κύπρου. 

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι αναλύσεις και οι προσεγγίσεις που απέδιδαν την τουρκική επιθετικότητα σε λόγους εσωτερικής κατανάλωσης θα αποδειχτούν σύντομα ανακριβείς. Άλλωστε, πριν και μετά το δημοψήφισμα, οι τακτικές κινήσεις του τουρκικού επιτελείου συνεχίζονται απρόσκοπτα:

  • Χθες ένας σχηματισμός έξι τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών, αποτελούμενος από τέσσερα F-16 και δύο F-4 μπήκαν στο FIR Αθηνών και λίγο αργότερα δύο άλλα τουρκικά μαχητικά πέταξαν πάνω από την Κίναρο.
  • Τα τουρκικά ΜΜΕ παρουσίασαν (πάλι) την περασμένη Τρίτη φωτογραφίες όπου ένα τουρκικό πολεμικό σκάφος κυνηγάει σκάφος της ελληνικής Ακτοφυλακής εμποδίζοντάς το να περάσει μπροστά από τις νησίδες των Ιμίων.
  • Την επομένη του τουρκικού δημοψηφίσματος το ερευνητικό «Μπαρμπαρός» έσπευσε απέναντι στην κατεχόμενη Καρπασία στην Κύπρο.
  • Με ΝΟΤΑΜ η Άγκυρα, εκτός από μακροχρόνια (ετήσια) δέσμευση μεγάλων περιοχών στο Αιγαίο, έχει δεσμεύσει και περιοχές νότια της Κύπρου, στις παρυφές των «πετρελαιοφόρων» οικοπέδων, για να πραγματοποιήσει ασκήσεις με πραγματικά πυρά.

Ο αγωγός...


Για να παίξει η Τουρκία τον ρόλο που θεωρεί ότι της αναλογεί, εκτός από τον έλεγχο του Αιγαίου και το μερίδιο στους ενεργειακούς πόρους, θα πρέπει να εξασφαλίσει ότι θα συμπεριλήφθη στο «σύστημα» της λεγόμενης «ενεργειακής ασφάλειας». Με άλλα λόγια, να αποτελέσει αυτή τον δίαυλο μεταφοράς των νέων κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου. 

Αυτήν ακριβώς την περίοδο στη Δυτική Ελλάδα εμφανίζεται διεθνές ενδιαφέρον για έρευνες σε περιοχές (Κυπαρισσιακός κόλπος και δυτικά της Κέρκυρας) οι οποίες, όπως υποστηρίζουν ειδικοί, υπόσχονται τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου. 

Σε περίπτωση που επαληθευθούν οι προβλέψεις, τότε ενδυναμώνεται η πιθανότητα μεταφοράς των κοιτασμάτων και της Ανατολικής Μεσογείου με υποθαλάσσιο αγωγό προς το Ιόνιο και στη συνέχεια στις ευρωπαϊκές αγορές. Πρόκειται για τον αγωγό East Med, του οποίου τον σχεδιασμό και την κατασκευή η Τουρκία θα κάνει κάθε τι δυνατόν για να υπονομεύσει. 

Κινούμενη άμμος


Κάπως έτσι διαμορφώνεται – σε αδρές γραμμές – το σκληρό γεωπολιτικό παιχνίδι σε ολόκληρη την περιοχή, με επίκεντρο αυτήν την περίοδο τη σφαγή στη Συρία, όπου τελικά θα αποτυπωθούν οι νέες ισορροπίες και θα εμφανιστεί ο νέος χάρτης. Κάθε πρόβλεψη για την εξέλιξη αυτής της τιτάνιας σύγκρουσης, η οποία έχει να κάνει με τον έλεγχο των δρόμων εφοδιασμού της Ευρώπης με φυσικό αέριο, είναι επισφαλής καθώς ολόκληρο το διεθνές σύστημα αναζητά τη νέα του ισορροπία:

  • Οι ΗΠΑ εμφανίζονται να αμφιταλαντεύονται καθώς η νέα αμερικανική διοίκηση επανεξετάζει τη στάση της απέναντι στο Ιράν και κατ’ επέκταση τη Ρωσία και το καθεστώς της επόμενης μέρας στη Συρία. Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι ο Τραμπ, όπως ανακοινώθηκε, θα συναντήσει μέσα στον Μάιο τον Ερντογάν, τον οποίο ο προηγούμενος Αμερικανός πρόεδρος δεν ήθελε να δει ούτε ζωγραφιστό..
  • Η Ρωσία και το Ιράν έχουν αποφασίσει να προστατέψουν τα προπύργιά τους στη Μεσόγειο, δηλαδή το καθεστώς Άσαντ.
  • Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που έχει όσο καμία άλλη γωνιά του πλανήτη ανάγκη τα ενεργειακά αποθέματα της Μεσογείου, συνταράσσεται πολιτικά (Brexit, εκλογικές αναμετρήσεις σε Γαλλία και Γερμανία) έχοντας ανοίξει τη συζήτηση για την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα έχουμε την εντύπωση ότι μόνο αφελείς είναι όσοι εξακολουθούν να αισθάνονται «ασφαλείς» μόνο και μόνο επειδή η καταχρεωμένη και χρεοκοπημένη χώρα μας, η χώρα που κυβερνιέται μόνο με τη σύμφωνη γνώμη των υπαλλήλων των δανειστών, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (που διαλύεται) και του ΝΑΤΟ, που παίζει στο μεγάλο αμερικανικό παιχνίδι.

Για να είναι ασφαλής, χρειάζεται πολλά περισσότερα... 

Πηγή: topontiki.gr