Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Καλό και χρήσιμο θα είναι να αναρωτηθούμε τι νόημα και γιατί
μας προβάλλουν καθημερινά τα διάφορα «γκάλοπ» ή επί το ελληνικότερον
«δημοσκοπήσεις» που γίνονται για λογαριασμό διαφόρων ενδιαφερομένων, πολιτικών
κομμάτων, εφημερίδων, καναλιών κ.α.
Να αναρωτηθούμε κατ αρχή αν θα πρέπει να θεωρήσουμε όλες
αυτές τις «δημοσκοπήσεις» αξιόπιστες, έχοντας κατά νου τις αποτυχίες των
διαφόρων δημοσκοπήσεων στο πρόσφατο δημοψήφισμα του Ιουλίου.
Επί του προκειμένου να εξετάσουμε τις προεκλογικές
δημοσκοπήσεις.
Σίγουρα, αυτοί που τις παραγγέλλουν και ειδικά αν οι
«πελάτες» είναι τα κόμματα, τα αποτελέσματα θα πρέπει να είναι «αρεστά» σε
αυτόν που πληρώνει, δηλαδή στον πελάτη, για να μη δυσαρεστηθεί και τον χάσουμε.
Ένας άλλος σκοπός της δημοσκόπησης είναι – υποτίθεται - να
ενημερωθεί το κοινό τις «τάσεις» που επικρατούν την ........
δεδομένη στιγμή στις
προτιμήσεις για να καθορίσει ο καθένας τη δική του.
Και επειδή η ψυχολογία του όχλου τον θέλει να είναι με το
μέρος του νικητή, η κάθε δημοσκόπηση αποτελεί ένα εν δυνάμει εκβιασμό της συνείδησης κάθε ενός ώστε να ταχθεί με το
μέρος του «διαφαινομένου νικητή» καλλιεργώντας την φρούδα ελπίδα ότι θα
γίνει και αυτός «μέτοχος» των όποιων «ωφελημάτων»
της εξουσίας που θα προκύψει.
Μέθοδος παλιά και δοκιμασμένη για να «κοπαδοποιηθεί» η μάζα
των ψηφοφόρων που με αυτό τον τρόπο παροπλίζεται το στοιχείο της προσωπικής του
κριτικής και αξιολόγησης, καθοδηγούμενη εμμέσως πλην σαφώς προς μια
συγκεκριμένη κατεύθυνση, προς ένα συγκεκριμένο «μαντρί», έτσι που και οι
εταιρίες δημοσκοπήσεων να εισπράξουν τα δέοντα, αλλά και οι πελάτες τους να
ωφεληθούν.
Αυτός είναι ένας ακόμα τρόπος για να λειτουργήσει η
«Δημοκρατία» με τον παραδοσιακό αρχαιοελληνικό τρόπο που θέλει τον λαό να
ψηφίζει «ελεύθερα» και «ανεπηρέαστα» τους εκπροσώπους του που θα τον
κυβερνήσουν.
Κάτι ανάλογο έγινε και χτες το βράδυ, όταν μετά το τέλος του
πολυδιαφημιζόμενου debate των αρχηγών του ΣΥΡΙΖΑ και της
ΝΔ, γέμισαν τα κανάλια από «δραγουμάνους» που προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τι
είπε ο ένας και ο άλλος, λες και δεν μιλούσαν ελληνικά και δεν καταλαβαίναμε,
ποιος είπε την καλύτερη ατάκα, ποιος ήταν πιο ψηλός από τον άλλο, ποιος γέλασε
ή όχι, γεμίζοντας τις ώρες με μπαρούφες και αερολογίες με σκοπό τον αποπροσανατολισμό.
Μία ακόμα απόδειξη χειραγώγησης της κοινής γνώμης και την
στροφή της σε προτιμήσεις όχι δικές μας αλλά δικές τους.
Απομένει στην δική μας κρίση και ικανότητα να αξιολογήσουμε
πρόσωπα και σχηματισμούς που έχουν τα προσόντα και την ηθική υπόσταση να τους
δανείσουμε προσωρινά την ψήφο μας για να λειτουργήσει το κράτος αποτελεσματικά,
απαλλαγμένο από άνομα συμφέροντα.