Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Είναι καθεστωτικής
κουλτούρας και «αυριανισμός» η πρωτοσέλιδη χυδαιότητα της «Αυγής»: «όποιος την Κυριακή μείνει σπίτι και δεν
ψηφήσει, ψηφίζει την συντηρητική παλινόρθωση»!
Με αυτή την
αποστροφή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ - στο βαθμό που θεωρεί πως εκφράζεται από το
σημερινό πρωτοσέλιδο της Αυγής - στη θέση της ηθικής στην πολιτική τοποθετεί με
θράσος την παλαιά ΠΑΣΟΚική χυδαιότητα των πλαστών διαχωριστικών γραμμών μεταξύ
πασόκων και νεοδημοκρατών.
Την «συντηρητική
παλινόρθωση» έφερε και ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ
του Αλέξη Τσίπρα με την μορφή του Τρίτου Μνημονίου και κυρίως με τον τρόπο που
επιχείρησε να το νομιμοποιήσει πολιτικά και έτσι θα ήταν μάλλον ανήθικο να
ψηφίσει ξανά ΣΥΡΙΖΑ αυτός που τον έφερε στην κυβέρνηση για να ασκήσει
προοδευτική πολιτική!
Η μεγίστη ανηθικότητα
στην πολιτική είναι η υποκρισία, η διπλοπροσωπία και η παραπλάνηση, βαπτίζοντας
το κρέας, ψάρι! Και ο ΣΥΡΙΖΑ, αποκρυσταλλώνοντας πλέον το ύφος και την
κουλτούρα της ...
καθεστωτικής δύναμης α λα ΠΑΣΟΚ, τολμά με απύθμενο θράσος να
μέμφεται τους ηθικούς πολίτες που τον στήριξαν με ανιδιοτέλεια και παρρησία,
για να του γυρίσουν την πλάτη σήμερα, παρατηρώντας την ηγεσία του να φέρνει από
το παράθυρο αυτό που ο ελληνικός λαός έδιωξε από την πόρτα στις προηγούμενες
εκλογές: την ακραία (νεοφιλελεύθερη) συντηρητική και πελατειακή πρακτική, καλυμμένη
με μεγάλη ποσότητα φαρσοειδούς προοδευτικής ρητορείας!
Ίσως είναι
αδύνατον πλέον στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβει πως οι περισσότεροι
που θα «μείνουν σπίτι» την Κυριακή δεν αντιδρούν στα μνημόνια γενικώς, αλλά στη
συγκεκριμένη, σφοδρά νεοφιλελεύθερη μεθοδολογία του μνημονίου που συμφώνησε ο
Αλέξης Τσίπρας και κυρίως στον τρόπο (: την μεθόδευση) που αυτός το πέρασε στο
κοινοβούλιο και επιχείρησε να το δικαιολογήσει ως υπέρτατη ανάγκη της
συγκυρίας!
Θέλω να
είμαι απολύτως σαφής! Δεν γίνεται από την μια να υποστηρίζεις την επιστροφή της
ηθικής στην πολιτική και από την άλλη να ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές, καθώς
τίποτα από όσο έπραξε η ηγεσία αυτού του κόμματος το εξάμηνο της κυβερνητικής
της εξουσίας δεν ήταν ηθικό! Ήταν η επιτομή της μηχανορραφίας με έντονα
αντικοινοβουλευτικά και εξόχως αντιδημοκρατικά χαρακτηριστικά, τα οποία μάλιστα
στολίζονταν με κορώνες δημοκρατικοφάνειας, διαφάνειας και λαϊκής κυριαρχίας! Με
την πιο μαύρη στιγμή το περίφημο δημοψήφισμα, το ΟΧΙ του οποίου είχε ερμηνευτεί
σαν ΝΑΙ προτού καν οι πολίτες προσέλθουν στις κάλπες! Πρόκειται για μια
πρωτοφανή ερμηνευτική βία που ορίζει στην κυριολεξία την έννοια της «συντηρητικής
παλινόρθωσης» από το παράθυρο!
Οι
κυβερνητικές μηχανορραφίες και λαθροχειρίες είναι αυτές που με βία διαχωρίζουν
την πολιτική από την ηθική στην Ελλάδα, και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διέπρεψε σε
αυτό το κεφάλαιο και μάλιστα μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα! Σκέψου να
απολάμβανε μια πλήρη κυβερνητική θητεία!
Οι πολιτικές
μηχανορραφίες και λαθροχειρίες, όπως και ο αδίστακτος καιροσκοπισμός είναι αυτά
που συνθέτουν την συντηρητική πολιτική στην πράξη και είναι αδιάφορο αν αυτά
αποτελούν την κυβερνητική μέθοδο δεξιών ή αριστερών. Η Κυβερνητική μέθοδος,
κουλτούρα και συμπεριφορά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι, λοιπόν, που οδηγεί στην
«συντηρητική παλινόρθωση» και είναι αδιάφορο για τον πολίτη που υποστηρίζει την
ριζοσπαστικοποίηση των δημοκρατικών θεσμών στο πλαίσιο ενός αγωνιστικού
πλουραλισμού, αν αυτό έλκει νομιμοποίηση από δεξιά ή αριστερά! Μου είναι,
προσωπικώς, απολύτως αδιάφορο αν επιχειρείς να νομιμοποιήσεις πολιτικά την
καθεστωτική σου οντότητα δια μιας αριστερόμορφης αφήγησης ή μιας δεξιάς
αφήγησης, από τη στιγμή κατά την οποία πρεσβεύεις ή εσωτερικεύεις συνειδησιακά
ή υποσυνείδητα πως «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»!
Και μια και
η ηθική στην πολιτική αποστρέφεται την χυδαιότητα των καθεστωτικών διλημμάτων, θεωρώντας
πως το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» είναι η κουλτούρα που σκοτώνει κάθε τι
προοδευτικό και δημοκρατικό, οι «ηθικοί έλληνες» δεν θα μπορούσαμε να …φτάσουμε
στην κάλπη σε αυτές τις εκλογές, εκτός και εάν περιτυλιγμένοι με ένα πέπλο
υπέρβασης του πραγματικού αποφασίζαμε να υποστηρίξουμε τα αντιμνημονιακά
αριστερά κόμματα! Θα ήταν και αυτό μια ηθική στάση με περισσότερη ή λιγότερη
υπέρβαση! Δίχως υπέρβαση η ηθική στην πολιτική γίνεται η διαχωριστική γραμμή, η
κόκκινη γραμμή [όπως σας άρεσε να λέτε, καθεστωτικοί χωρίς γραβάτα] που κρατά
τον έντιμο και ηθικό πολίτη μακριά από την κάλπη σε αυτές τις εκλογές.
Θέλω να το
τονίσω: Δεν είναι που ο ΣΥΡΙΖΑ, σε απόλυτη αντίθεση με την πολιτική του
ρητορεία των προηγούμενων εκλογών, έφερε το Τρίτο κατά σειρά Μνημόνιο της ίδιας
πολιτικής μεθοδολογίας με τα προηγούμενα, αλλά ο τρόπος που το έπραξε, που
έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την ηθική στην πολιτική.
Δεν αρνούμαστε κάποιοι τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή ο Αλέξης
Τσίπρας συνθηκολόγησε εξευτελιστικά στις Βρυξέλλες, ούτε επειδή ηττήθηκε στην
αρένα των ευρωπαϊκών πολιτικών, ούτε καν επειδή από ριζοσπάστης της αριστεράς
μεταμορφώθηκε σε ριζοσπάστη του κέντρου, αλλά επειδή χρησιμοποίησε την
μηχανορραφία ως βασικό εργαλείο άσκησης πολιτικής, επειδή το Μαξίμου
μετατράπηκε σε Κέντρο Οργάνωσης Μηχανορραφιών και διπλοπροσωπίας, για να
φτάσουμε σήμερα αντί για ένα ειλικρινές συγνώμη προς τους προοδευτικούς
ευρωπαϊστές να διαβάζουμε πως «όποιος την
Κυριακή μείνει σπίτι και δεν ψηφήσει, ψηφίζει την συντηρητική παλινόρθωση»!
Είναι ιταμή πρόκληση, είναι ιταμό αυτό το ύφος… και θα λάβει αυτό που του
αξίζει! Μάλλον την «συντηρητική παλινόρθωση» δεν θα ψηφίσουμε όσοι …μείνουμε
σπίτι! Η ηθική μένει σπίτι την Κυριακή, εκτός και εάν κάνει την μικρή ή
μεγαλύτερη υπέρβασή της και ψηφίσει τελικά «αριστερούς αντιμνημονιακούς»!