Φανατισμός

Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης

Ο Φανατισμός που σαν λέξη λέγεται ότι προέρχεται εκ της λατινική λέξη "fanum" (=ιερόν), σημαίνει την με εγωισμό και εμπάθεια προσήλωση σε κάποιες αντιλήψεις, άσχετα από το αν αυτές είναι ορθές ή όχι.

Στην εποχή μας τον φανατισμό τον διακρίνουμε σε τρεις μορφές, σε αυτή του αθλητισμού, κυρίως των ομαδικών αθλημάτων (ποδόσφαιρο, μπάσκετ), στην πολιτική μεταξύ των κομμάτων και στον θρησκευτικό φανατισμό, που είναι η χειρότερη  και πιο απειλητική μορφή με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα καθημερινά. Και τούτο διότι με τον καιρό η λέξη, αναφερόμενη σε θρησκευτικές στάσεις και πρακτικές, προσέλαβε τη σημασία της προς ικανοποίηση κατά των αλλόπιστων ή αντιπάλων υπέρμετρης εκδικητικότητας, ο δε θρησκευτικός αυτός φανατισμός έγινε αιτία πολλών κακουργημάτων (ανθρωποθυσίες, όργια βίας κατά ......

εθνικών θρησκευμάτων στους ιερούς χώρους αυτών, όπως επί εποχής των σταυροφόρων, άπειροι αφορισμοί, καταδιώξεις αιρετικών, όπως η  "Ιερά Εξέταση» κατά τον Μεσαίωνα.

Παράγωγο του φανατισμού στις μέρες μας είναι και ο όρος “fun club” με κάποια ομόριζη  έννοια

Βλέπουμε σήμερα στη χώρα μας,  σε ολόκληρη την Ευρώπη καθώς και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου, να ζούμε ένα ακήρυχτο πλην όμως καταστροφικό πόλεμο που τα αποτελέσματα του θα τα διαπιστώσουμε στο εγγύς μέλλον, αν και ήδη έχουν αρχίσει να γίνονται ορατά.

Ζούμε ένα πόλεμο με πυροκροτητή τον φανατισμό που προέρχεται κυρίως από τον μουσουλμανικό στρατόπεδο που με αιχμή του δόρατος το Ισλαμικό Κράτος  (ISIS) έχει δημιουργήσει τεράστιες πολιτιστικές καταστροφές και ανθρωπιστική κρίση στα μουσουλμανικά κράτη όπου προσπαθεί να επιβάλει την κυριαρχία του.

Είναι δε γνωστό ότι οι θρησκευτικοί πόλεμοι μεταξύ χριστιανισμού και μουσουλμανισμού είχαν ανέκαθεν ως κύριο χαρακτηριστικό τον μεγάλο αριθμό θυμάτων και την αγριότητα.

Οι ανακατατάξεις στις πολιτικές σκακιέρες χωρών όπως το Ιράκ, η Λιβύη, η Συρία επιχειρήθηκαν από τις σύγχρονες «δημοκρατικές δυνάμεις» της Δύσης με το πρόσχημα την αποκατάσταση της δημοκρατίας στις χώρες αυτές.

Στην ουσία σκοπός τους ήταν να βάλουν στο χέρι τον ορυκτό κυρίως πλούτο των χωρών αυτών, διορίζοντας κυβερνήσεις που να εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα κατ αρχή, αλλά και να ξεπουλήσουν το στοκ των αποθηκευμένων όπλων και πυρομαχικών τους προωθώντας τα σε «αντικαθεστωτικούς» ή «επαναστάτες» καθώς η παραγωγή συνεχίζεται, εκσυγχρονίζεται και τα παλιά δεν πρέπει να πάνε χαμένα.

Πως εξηγείται διαφορετικά οι «ξυπόλυτοι» αντάρτες ή οι διαφωνούντες στη Συρία να έχουν πιο σύγχρονα όπλα από αυτά του κυβερνητικού στρατού;;;

Ολόκληρη η υφήλιος έχει γίνει μάρτυρας των αγριοτήτων που έχουν διαπράξει οι φανατικοί ισλαμιστές με αποτρόπαιους αποκεφαλισμούς, με ρίψεις από ταράτσες, με βασανιστήρια και βιασμούς ακόμα και «εκποιήσεις» σε χαμηλές τιμές  γυναικών, που μάλιστα τα δημοσιοποιούν στο διαδίκτυο προς γνώση των «άπιστων» και των αντιφρονούντων. Και εδώ να θυμηθούμε τον Γάλλο φιλόσοφο Βολταίρο (1794-1778) «Αυτοί που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις απιθανότητες, είναι ικανοί να σε πείσουν να διαπράξεις φρικαλεότητες».

Βέβαια μπορεί να πει κανείς ότι τα όσα κάνουν είναι σύμφωνα με τις επιταγές της θρησκείας τους. Βλέπε ΚΟΡΑΝΙΟ,ΚΕΦΑΛΑΙΟ 47 : Η ΜΑΧΗ   ΜΕΚΚΑ, 40 ΕΔΑΦΙΑ:

«Εις το όνομα του πολυελέου και φιλευσπλάχνου Θεού»

Εδαφ. 4 :Αν συναντήσετε τους άπιστους, χτυπήστε τους ως το σημείο που να κάνετε μεγάλες σφαγές. Αλυσσοδέστε τους αιχμαλώτους».

Με τον πόλεμο λοιπόν που διεξάγει το Ισλαμικό Κράτος (ISIS), εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι των εμπόλεμων χωρών προσπαθούν να απομακρυνθούν από τα μέρη τους, κατευθυνόμενοι όχι σε άλλες ομόθρησκες χώρες, αλλά σε χώρες που έχουν κατεξοχή χριστιανικό θρήσκευμα.

Και εδώ αρχίζει το μεγάλο πρόβλημα για τα λοιπά κράτη της Ευρώπης κυρίως,  αλλά περισσότερο στη δική μας χώρα.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες αυτοί που απεγνωσμένα ψάχνουν για μια άλλη πιο ασφαλή χώρα να ζήσουν, μεταφέρονται αρχικά στην όμορη Τουρκία όπου συνωστίζονται και από εκεί αναλαμβάνουν με το αζημίωτο πάντα οι λαθροδιακινητές με την ανοχή αν όχι την υποστήριξη του επίσημου Κράτους, να τους προωθήσουν που αλλού; στα δικά μας νησιά που είναι πιο κοντά τους και αποτελούν ευρωπαϊκό έδαφος.

Όμως ποιος μπορεί να ελέγξει τον ποιόν των ανθρώπων αυτών;;; Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι όλοι αυτοί είναι πραγματικά αναξιοπαθούντες κατατρεγμένοι και ότι δεν υπάρχουν ανάμεσα τους φανατικοί φονταμενταλιστές του ISIS που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία ώστε σε δεδομένη στιγμή να μεταφέρουν τις δραστηριότητες τους και εκτός μουσουλμανικών συνόρων;;

Ποια αρχή σε ποια χώρα μπορεί να εγγυηθεί ένα αποτελεσματικό έλεγχο;;

Καλές οι ανθρωπιστικές κραυγές υπέρ των κατατρεγμένων αλλά θα πρέπει να συνοδεύονται με την αντίστοιχη δράση για την κατοχύρωση της ασφάλειας του κράτους υποδοχής και των πολιτών του.

Ο ΟΗΕ ξέρει να κουνά το δάχτυλο στη χώρα μας για έλλειψη οργάνωσης και υποδομών για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος, όμως κάποιος πρέπει να πει σε αυτούς τους χαραμοφάηδες μανδαρίνους που στεγάζονται σε διπλοασφαλισμένο κτήριο στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη όπου δεν μπορεί  να περάσει ούτε πουλί πετούμενο λαθραίο, ότι θα έκαναν πιο σωστά τη δουλειά τους αν η προσπάθειά τους εστιαζόταν στο να αποτραπούν οι αιτίες που δημιουργούν το τεράστιο αυτό μεταναστευτικό ρεύμα στη γέννηση τους, στην αποτροπή των πολέμων που τα μέλη του δημιουργούν. Ή αν κόπτονται τόσο πολύ, να τους δεχτούν στην αχανή Αμερική να τους περιθάλψει. Αυτή είναι η μόνη λύση.

Κανένα κράτος δεν έχει και δεν υποχρεούται να έχει τεράστιες υποδομές και οργάνωση για να φροντίζει εκατομμύρια προσφύγων, πόσο μάλλον όταν τα κράτη αυτά βρίσκονται σε καθεστώς οικονομικής κρίσης.

Ο κίνδυνος δε που ελλοχεύει είναι τεράστιος καθώς η ιστορία τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν έχει αποδείξει ότι ο φανατισμός των φονταμενταλιστών μουσουλμάνων κατά των Χριστιανών δεν έχει μέτρο. Δεν είναι δε τυχαία όσα κατά καιρούς έχουν αναφερθεί για τη σχέση αυτή, όπως:

Από Αμερικανό κυβερνητικό παράγοντα «Μπορεί όλοι οι μουσουλμάνοι να μην είναι τρομοκράτες, αλλά όλοι οι τρομοκράτες είναι μουσουλμάνοι».

Από τον Χαλίφη της Αλεξάνδρειας Ομάρ Μουσλίμ (581-644) όταν διέταξε το τελειωτικό κάψιμο της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας «Αν όλα τα γραπτά των Ελλήνων συμφωνούν με το βιβλίο του Αλλάχ, είναι περιττά και δεν είναι ανάγκη να τα κρατήσουμε. Αν δεν συμφωνούν, είναι επικίνδυνα και πρέπει να τα καταστρέψουμε».

Το καμπανάκι του κινδύνου έχει κτυπήσει προ πολλού. Το έχει ακούσει κανείς;;; Το έχει αξιολογήσει κανείς;;

Αλλά ξέχασα. Προέχουν τα κομματικά τερτίπια, οι εκλογές και η διεκδίκηση των βολευτικών εδράνων της εξουσίας. Για τα υπόλοιπα σκασίλα μας.

Πολύ φοβάμαι όμως, ότι όταν ο ατμός της χύτρας που βράζει τινάξει το καπάκι θα είναι πολύ αργά και πολύ οδυνηρά τα αποτελέσματα. Και τότε ο Θεός να βάλει το χέρι του.