Ωστόσο, από τον Τσίπρα μέχρι τον Μεϊμαράκη, υπάρχει κάτι πολύ βαθύ που ενώνει όλες τις πολιτικές δυνάμεις του «πελατειακού τόξου». Είναι η αλλεργία στην επιχειρηματικότητα και ειδικά στην υγιή εκδοχή της, που αποτελεί casus belli για όλους τους κρατικοδίαιτους, πέρα από ιδεοληψίες που απευθύνονται στους αφελείς για την εκάστοτε εκλογική κατανάλωση.
Με την βοήθεια των «ιδιωτικών» μέσων ενημέρωσης, οι δυνάμεις του «πελατειακού τόξου» ασκούν συστηματική προπαγάνδα σε βάρος των ελεύθερων επαγγελματιών και των επιχειρηματιών, με αιχμή του δόρατος την φοροδιαφυγή.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια της.......
«μνημονιότητας», έχουν καταφέρει, με την ανοχή των δανειστών, να δημιουργήσουν στην μικρομεσαία επιχειρηματκότητα ένα φορομπηκτικό ασφυκτικό πλαίσιο που τέτοιο δεν υπάρχει πουθενά στο κόσμο.
Στο απόγειο αυτού του πλαισίου, το θύμα φορολογείται χωρίς κανένα αφορολόγητο και μάλιστα τεκμαρτά, από το πρώτο ευρώ με 29%, συν προκαταβολή 100%, συν τέλος επιτηδεύματος, συν εισφορά αλληλεγγύης, χώρια οι εισφορές για την ασφάλιση.
Είναι ένα εξωφρενικό σχέδιο που στο αριθμητικό του αποτέλεσμα καταλήγει σε φόρο που μπορεί να υπερβαίνει το 70% ή και το 75%! Ποσοστά, που δεν μπορούν να υπάρχουν σε μια βιώσιμη οικονομία, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Εκτός και αν πλέον δεν ομιλούμε με όρους οικονομίας, δημοκρατίας ή κοινωνίας δικαίου, αλλά για ένα χαμαιτυπείο που κάνουν κουμάντο σαδιστές και νταβατζήδες και λειτουργεί με όρους μαφίας.
Βέβαια για να στήσεις μια τέτοια ακραία οικονομική εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων αθώων θα πρέπει πρώτα να πνίξεις το έδαφος της λογικής και των επιχειρημάτων με πολύ λάσπη και σκόνη, σε τέτοιο σημείο που κι αυτά τα υποψήφια θύματά σου να αρχίσουν να νιώθουν ενοχές και να αισθάνονται πραγματικοί απατεώνες, όπως θέλεις εσύ να τους παρουσιάζεις για να δικαιολογείς την ισοπέδωσή τους, αλλά και την εμπάθεια με την οποία τους «εξαγνίζεις».Τον όχι και τόσο παλιό καιρό του Ράιχενμπαχ και της task force, οι αυτοαπασχολούμενοι και το επιχειρείν ήταν συχνοί στόχοι για το στίγμα της φοροδιαφυγής. Κάποιες περιπτώσεις, πραγματικά ακραίες και προκλητικές, γενικεύονταν για να κτυπηθεί το σύνολο. Ο κοινωνικός αυτοματισμός λειτουργούσε καλά και όλο και κάποια νέα επώδυνα και αυταρχικά μέτρα λαμβάνονταν κατά της ελεύθερης και πραγματικής οικονομίας.
Ωστόσο, από τα στατιστικά της ιστοσελίδας του υπουργείου οικονομικών, ένας πολίτης μπορούσε να αντλήσει μια ολότελα διαφορετική εικόνα. Για παράδειγμα μπορούσε να υπολογίσει ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, αναλογικά με τον αριθμό τους και κατά μέσο όρο δηλώνουν και πληρώνουν τα περισσότερα ανάμεσα στις διαφορετικές επαγγελματικές ομάδες. Υπάρχουν και δικές μας σχετικές αναρτήσεις με αυτά τα δεδομένα.
Περιέργως και ξαφνικά, τα στατιστικά δεδομένα των φορολογικών δηλώσεων έπαψαν να είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο και έτσι από το 2012 και μετά το κοινό έμεινε έρμαιο της κυβερνητικής προπαγάνδας του «πελατειακού τόξου» και της επιλεκτικής παρουσίασης από τα διαπλεκόμενα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ.
Αλλά η ζωή συνεχίζεται και δημιουργεί από μόνη της παραλλαγές αποκαλύψεων στην ίδια αλήθεια, παρά τις προσπάθειες διαστρέβλωσης ή συγκάλυψης. Τα αποστομωτικά αποτελέσματα των εξαφανισμένων ενοχλητικών στατιστικών, ήρθαν να τα διαδεχθούν τα αποτελέσματα από το σαφάρι του ΣΔΟΕ κατά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Μεγάλες προσδοκίες που δεν μπορούσαν παρά να κλονιστούν πάνω σε μια πραγματικότητα ερειπίων, που ούτε οι διωκτικές αρχές μπορούν ή θέλουν να εννοήσουν και αναλώνονται μάταια να ανακαλύπτουν τελικά τον τροχό αντί να στραφούν επιτέλους και σχεδόν αποκλειστικά στον στόχο της μεγάλης και επιτήδεια διαπλεκόμενης φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής.
Μπορεί όμως ένα τέτοιο έργο, ζωτικής σημασίας για την χώρα, να το φέρουν εις πέρας αρχές που δεν είναι ανεξάρτητες από το πολιτικό σύστημα του «πελατειακού τόξου»;Και τα αποτελέσματα ήταν, πέρυσι και φέτος, τόσο συμβατά με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, που δεν άφηναν πολλά περιθώρια για προπαγάνδα. Και τι επινόησαν; Να πουν την αλήθεια, κρύβοντάς την…
Δηλαδή να προβάλλουν το δευτερεύον, το αναμενόμενο σαν κάτι το επιλήψιμο και να κρύψουν το σημαντικό, που όμως ανατρέπει τις αναλήθειες κατά των μικρομεσαίων και τους μύθους για όργια φοροδιαφυγής και παραοικονομίας, που μαστίζουν και ντροπιάζουν την χώρα στην Ευρώπη.
Διέδωσαν λοιπόν τα μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, μηδενός εξαιρουμένου «Το 20% των επιχειρήσεων φοροδιαφεύγει!», χωρίς έστω να πουν:
Ότι αυτό διαβάζεται και σαν «Το 80% των επιχειρήσεων δεν φοροδιαφεύγει!».
Ότι το 20% που φοροδιαφεύγει αφορά την περίοδο κορύφωσης της τουριστικής περιόδου (27.7.15 – 23.8.15)
Ότι σε αντίστοιχους περσινούς ελέγχους με μεγαλύτερη χρονική διάρκεια δύο μηνών(7.7.2014 – 7.9.2014) το ποσοστό που φοροδιέφευγε ήταν μόλις 14%.
Όλη λοιπόν και όχι μισή, η αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι των δύο τελευταίων ετών της κρίσης οι ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις: (Εικόνες 1 και 2)
Εικόνα 1. Φορολογικοί έλεγχοι 27/7-23/8/15
Εικόνα 2. Φορολογικοί έλεγχοι 7/7-7/9/14
Δεν έκαναν φοροδιαφυγή σε ποσοστό 79,9% και 85,9% για το 2015 και 2014, αντίστοιχα.
Τα ποσοστά παραβατικότητας και φοροδιαφυγής, που ήταν 20% και 14,1%, αντίστοιχα για το 2015 και 2014:
α) Είναι συμβατά με τα μέσα ευρωπαϊκά δεδομένα.
β) Πιθανά αντανακλούν την ελάττωση των μεγεθών της παραοικονομίας στην χώρα μας, που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια τόσο σε απόλυτο αριθμό (από 58,7 δις ευρώ το 2009 σε 43,1 δις ευρώ το 2013), όσο και σαν ποσοστό του ΑΕΠ (από 25,4% το 2010 σε 23,6% το 2013)(Εικόνες 3 και 4).
Επίσης, με αυτό το 23,6% επί του ΑΕΠ η Ελλάδα το 2013 ήταν 6η κατά σειρά σε μέγεθος παραοικονομίας στην ευρωζώνη των 19 (μέσος όρος 17,9%)(Εικόνα 5).
Οπωσδήποτε χρειάζεται ακόμη σημαντική μείωση της παραοικονομίας, για την οποία ενδεχομένως να βοηθούσε η ευρύτερη χρήση πλαστικού χρήματος.
Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, αν αναλογιστούμε ότι αφενός στην «ψηφιακή» Εσθονία η παραοικονομία είναι πολύ μεγαλύτερη από την δική μας (27,6% ΑΕΠ) και αφετέρου ότι μια ευρεία εφαρμογή ηλεκτρονικού χρήματος χωρίς μείωση των φορολογικών συντελεστών θα συμπιέσει ακόμη περισσότερο την μικρομεσαία οικονομική δραστηριότητα και θα αυξήσει την παραοικονομία.
Στην Ελλάδα γνωρίζουμε πολύ καλά τι φταίει και τι χρειάζεται. Όπως γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν πλέον άλλα περιθώρια πίεσης στους μικρομεσαίους. Τα έσοδα που θα έρθουν, όπως και όποτε, από αυτό το σήμερα αναμενόμενο 14%-20% της μικρομεσαίας φοροδιαφυγής δεν θα λύσουν κανένα ουσιαστικό πρόβλημα.
Η μεγάλη πηγή της φοροδιαφυγής είναι εκεί και περιμένει άθικτη. Μέσα και κυρίως έξω από την χώρα. Τα δικά της ποσοστά αντανακλούν πολύ μεγαλύτερα, αν όχι ασύγκριτα μεγαλύτερα ποσά από αυτά των μικρομεσαίων προς όφελος των δημοσίων εσόδων.
Οι ελεγκτικές αρχές δεν υπηρετούν καμία αρετή και αξία να καταστρέφουν μικρομεσαίους επειδή δεν μπορούν οι πολιτικοί του «πελατειακού τόξου» να ακουμπήσουν τους μεγάλους.
Εντέλει, η αποπολιτικοποίηση της διοίκησης, μας αρέσει δεν μας αρέσει, είναι το υπ΄αριθμόν ένα προαπαιτούμενο για να αρχίσουμε να μιλάμε, σήμερα, για ριζοσπαστικές αλλαγές στην χώρα.
Πηγές:
Schneider, Friedrich (2013). The Shadow Economy in Europe. University of Linz.
Στοιχεία Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων: 2015, 2014
Σχετικές αναρτήσεις:
Υπάρχω, άρα πληρώνω: Πόσο θα πάει ο κεφαλικός φόρος για κάθε ελεύθερο επαγγελματία;
Ελεύθεροι Επαγγελματίες: Όταν οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους, αλλά όχι «ξεμοναχιασμένοι»…
Το τέλος του κοινωνικού αυτοματισμού…
Η λευκή και μαύρη μαγεία των αριθμών
Δ. Τρικεριώτης