Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλο
Διαβάζω τις γελοιότητες
περί οικονομικής ανάπτυξης, η οποία συνδέεται με το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα
και την απολύτως μυθοποιημένη επιστροφή της Ελλάδας στην χρηματαγορά και δεν
ξέρω αν θα πρέπει να γελάσω ή να κλάψω για την κατάντια της ελληνικής δημοσιογραφίας.
Υπήρξα για λίγο
περισσότερο από δύο δεκαετίες δημοσιογράφος, άρα δεν θα μπορούσα να καγχάσω ειρωνικά,
αλλά αποκλειστικά να θρηνήσω για την κατάντια οικονομικών εφημερίδων που
...........
συμπεριφέρονται σαν αθλητικές παλιοφυλλάδες και πολιτικών εφημερίδων που ελέγχονται
από την Διαπλοκή και συμπεριφέρονται σαν κομματικο-επιχειρηματικά όργανα μιας κάστας
που ελέγχει την δομή του πολιτικοοικονομικού συστήματος προς όφελός της.
Τα ελληνικά
ΜΜΕ - αποτελώντας την μοναδική εξαίρεση εντός του κλαμπ των ευρωπαϊκών χωρών
που βιώνουν φαινόμενα οικονομικής κρίσης – αποδείχθηκε την τελευταία πενταετία-εξαετία
πως είναι τα ελεεινότερα, τα πλέον παραπλανητικά και αποπροσανατολιστικά για
τον λαό και πως τα ίδια είναι κεντρικό στοιχείο της πολύμορφης και πολυδιάστατης πλέον ελληνικής
κρίσης. Σε ό, τι μάλιστα αφορά στο επίπεδο των οικονομικών ειδήσεων και της ανάλυσης,
δεν είναι υπερβολή αν ισχυριστώ πως αποτελούν την επιτομή της ασχετοσύνης και της
χυδαιότητας, νομίζοντας πως απευθύνονται σε χούλιγκαν του νεοφιλελευθερισμού ή άσχετους με την
εθνική οικονομία επίδοξους, ή απλώς κατά απόλυτη φαντασία, μάνατζερ και μπίζνεσμαν!
Διαβάζω την
είδηση πως σύμφωνα με αμερικανούς επιστήμονες οι μικρές δόσεις ασπιρίνης μπορεί
να αυξάνουν την γονιμότητα των γυναικών και σκέπτομαι πως έτσι ακριβώς αντιλαμβάνονται
και υμνούν την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ οι λογής-λογής
διαπλεκόμενοι και ο προπαγανδιστικός τους μηχανισμός στην χώρα μας. Πιστεύουν
πως με μερικά πακέτα ασπιρινών, που με νεοφιλελεύθερη συνταγή και την τεχνογνωσία
και επιτροπεία της Τρόικας, επιβάλλονται με δικτατορικό τρόπο σε εργαζόμενους
και αυτοαπασχολούμενους θα μπορούσαν να καταστήσουν γόνιμη την Ελλάδα και εγκύους
τους Έλληνες! Δηλαδή διαφημίζουν πως τώρα πια ο δρόμος της ανάπτυξης είναι
ανοιχτός και πως δεν μένει σε εμάς τους έλληνες παρά να στηρίξουμε εκλογικώς εκείνους
ακριβώς που πτώχευσαν την χώρα και φτωχοποιούν την ελληνική κοινωνία, για να
τιμήσουμε προφανώς την συνεισφορά τους στην σύγχρονη παλιγγενεσία του έθνους μας
εντός της αγοράς που έχει ήδη και ουσιαστικά απορρίψει περισσότερους από τα δύο
τρίτα εκ των ελλήνων από τους κόλπους της!
Είναι διπλά αγύρτες,
καθώς μετά τον μονόδρομο του ατομικού μηχανισμού που οι ίδιοι χάραξαν και υποστήριξαν
ρίχνοντας την ελληνική οικονομία σε βαθιά ύφεση (: recession), τώρα με τα
πακέτα των μέτρων και την χρηματοπιστωτική πολιτική που ακολουθούν και δοξάζουν,
την εγκλωβίζουν σε θεσμικό, χρόνιο depression, δηλαδή σε διαρθρωτική μορφή κατάρρευσης,
με ανυπολόγιστες κοινωνικοπολιτικές συνέπειες και απόλυτη καταστροφή των λαϊκών
και μεσαίων στρωμάτων. Σε αυτά τα κοινωνικά στρώματα, μάλιστα, απευθύνονται και
με απίθανα ψεύδη, παραμυθία και πολιτικάντικα, εκβιαστικά καμώματα επιχειρούν
για άλλη μια φορά να υφαρπάξουν την ψήφο τους ως ψήφο-ανοχής προς αυτούς!
Κοιτάξτε, ας
σταματήσει η ποδοσφαιροποίηση των οικονομικών της εθνικής οικονομίας. Η μείωση
του επιπέδου εισοδήματος στα λαϊκά και μεσαία στρώματα, η ανεργία και τα
λουκέτα στην αγορά οφείλονται σε δύο παράλληλα αίτια: στην μείωση της δημόσιας
δαπάνης και στην ξαφνική απαξίωση κεφαλαίου, στο πλαίσιο μιας εσωτερικής υποτίμησης
με δύο σκέλη, την απαξίωση της εργατικής δύναμης και το σκάσιμο της φούσκας που
δομούσε τον μύθο της ισχυρής Ελλάδας, άλλοτε του ΠΑΣΟΚ και άλλοτε της ΝΔ, που
είχε δημιουργήσει η άμετρη χρηματοοικονομική επέκταση για σειρά ετών.
Προσπαθήστε
να καταλάβετε πως το μέγα ζήτημα σήμερα, που δεν αντιμετωπίζει το πρόγραμμα της
Τρόικας και οι απίθανοι άνθρωποι που κυβερνούν ως πολιτικοί κλόουν, είναι η απαξίωση
του εργατικού δυναμικού της Ελλάδας και η δραματική υποχώρηση της τιμής της εργατικής
δύναμης σε απόλυτη συνύφανση με την βίαιη συρρίκνωση ολόκληρων κλάδων της
οικονομίας. Ο συνδυασμός αυτός προκαλεί καθίζηση στο εισόδημα και καταβύθιση
του ΑΕΠ, ενώ καθιστά το δημόσιο χρέος μη διαχειρίσιμο. Ποιό ήταν το αρχικό αίτιο
αυτού; Μα η πολιτική αυτών που σήμερα διεκδικούν την ψήφο μας αντί να κρύβονται:
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με τα κανάλια τους, τα ακροδεξιά τους μορφώματα, τις «ελιές» και τα «ποτάμια»
τους! Αυτοί ήταν που διαμόρφωσαν το καθεστώς της σωρευτικής διόγκωσης αντιπαραγωγικών επενδύσεων, τις οποίες προωθούσαν επί μακρού και
στο πλαίσιο της Διαπλοκής και των πελατειακών σχέσεων, προσδίδοντας στην
οικονομία μια υπερβάλλουσα και δραματικά αναντίστοιχη με την
εσωτερική παραγωγή, χρηματοπιστωτική
επέκταση. Αυτή η έντονη στρέβλωση οδήγησε στο έντονο ξεφούσκωμα των πλέον
αντιπαραγωγικών επενδύσεων, οι οποίες ασφαλώς κατέρρευσαν με ρυθμό πολύ
ταχύτερο από εκείνον με τον οποίο πραγματοποιήθηκαν και έτσι η οικονομία
εισήλθε σε φάση περιδίνησης, σε φάση depression (: διαρθρωτική κρίση ως
κοινωνικοοικονομική κατάρρευση) με τον ατομικό μηχανισμό και την στρατηγική της
Τρόικας να ενισχύουν αντί να αντιστρέφουν αυτή την διαδικασία.
Προδήλως, η εύθηνη
της ΕΕ και της ΕΚΤ είναι τεράστια για το depression της ελληνικής οικονομίας,
το οποίο σε κρίσιμο βαθμό είναι προϊόν των δικών της χρηματοπιστωτικών
πολιτικών και της διαδικασίας προσαρμογής στην ΟΝΕ. Μετά, μάλιστα, την σύνταξη
και εφαρμογή στην πράξη του ατομικού μηχανισμού, μέρος της ευθύνης περνά και
στο ΔΝΤ. Τα αρνητικά πραγματικά επιτόκια που δημιουργούσε για την Ελλάδα η
πολιτική της ΕΚΤ, σε συνδυασμό με τα συνεχή ελλείμματα των εγχώριων
δημοσιονομικών χρήσεων, για την συντήρηση του δικομματικού κράτους ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, η αποβιομηχάνιση
και η συρρίκνωση του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας βρίσκονται στο φόντο της διαθρωτικής
κρίσης, ενώ μπροστά από αυτά βρίσκεται η διαχείριση της κατάρρευσης από το
καθεστώς (εσωτερικό και εξωτερικό) που την προκάλεσε.
Οι διαχειριστές,
λοιπόν, της ελληνικής κατάρρευσης, ντόπιοι και ξένοι, έρχονται σήμερα και με θράσος
ομιλούν για προοπτική ανάπτυξης, εμφανίζοντας, μάλιστα, ασπιρινούλες με την
μορφή δανειακής υποστήριξης και ψευδο-διαρθρωτικών αλλαγών, σε συνδυασμό με μία
τραπεζική πολιτική που αποτελεί καθαρή ληστεία του ελληνικού λαού! Όχι, έτσι
δεν μπορεί να επιτευχθεί κανενός είδους βιώσιμη ανάπτυξη για επαναθεμελίωση, σε
υγιείς βάσεις αυτή την φορά, ενός Κράτους Δικαίου και Ευημερίας, το οποίο σε κάθε
περίπτωση θα απαιτούσε η ανεργία να μειωθεί από το επίπεδο 35% που βρίσκεται
ουσιαστικά σήμερα, σε σαφώς κάτω από το 8% με τάση να περιοριστεί στο 3%-4%,
παράλληλα με μία δραστική μεταβολή της κλαδικής σύνθεσης – του παραγωγικού
μοντέλου, έτσι όπως με δεκάδες άρθρα μου επιχείρησα να εξηγήσω μέχρι σήμερα. Αυτό
με την σειρά του απαιτεί ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, το οποίο ουδείς θα
μπορούσε να υπερασπισθεί καλύτερα από τις πολιτικές δυνάμεις και τις προσωπικότητες
που προτάσσουν την ριζοσπαστικοποίηση των δημοκρατικών θεσμών στην χώρα μας.
Ο εκφασισμός
της ελληνικής κοινωνίας που παρατηρείται αυτή την περίοδο, είναι το πλέον
φυσιολογικό φαινόμενο, στον βαθμό που μία κοινωνία εγκλωβιστεί στην διαρθρωτική
κατάρρευση που αποδίδω με τον όρο depression. Για να είμαι, μάλιστα, δίκαιος –
για πρώτη φορά στο ζήτημα – θα περίμενε κανείς ακόμη μεγαλύτερα ποτάμια και
ροές κάθε μορφής από αριστερά και δεξιά προς τον φασισμό, λαμβάνοντας υπόψιν
την κοινωνικοοικονομική διάρθρωση της μικρομεσαίας ελληνικής αστικής τάξης, την
διάχυτη πολιτική κουλτούρα στην χώρα και την μορφή του depression. Ευτυχώς υπήρξαν
συγκυριακές κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις και ένας διεθνής περίγυρος που δεν
επέτρεψαν και δεν επιτρέπουν την έκρηξη του φασιστικού φαινομένου στον τόπο μας.
Οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες ήταν κατάλληλες, οι πολιτικές ευτυχώς δεν
συνέδραμαν, παρότι με τον τρόπο τους ενισχύουν σήμερα τις κοινωνικοοικονομικές
συνθήκες του εκφασισμού. Είναι μεν παράδοξο φαινόμενο, αλλά δυστυχώς αληθινό,
που μπορεί να αποσοβηθεί αποκλειστικά με την άνοδο και την ανάληψη κυβερνητικής
ευθύνης από την μεταρρυθμιστική αριστερά. Προφανώς παίρνοντας ασπιρίνες δεν
πρόκειται να μείνουμε έγκυοι, κάτι άλλο χρειάζεται γι’ αυτό δίχως να αποκλείεται
και η λήψη ασπιρινών. Αυτό ακριβώς «το κάτι άλλο» δεν είναι κάποιο μυστικό,
αλλά αποκλειστικά ένα πρόγραμμα ανάπτυξης με την μορφή της αριστερής στην θέση της
νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης.