Γράφει ο Βασίλης Δημ. Χασιώτης
Στις
Εκκλησίες του Ρεαλισμού και του Αντιρεαλισμού, αλλιώς του Μνημονίου και
του Αντιμνημονίου, οι ιερείς από άμβωνος ρίχνουν τις ρομφαίες τους
εναντίον των κανόνων και αρχών της αντίπαλης πίστης.
Για
τους ιερείς του Αντιρεαλισμού, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα : φτάσαμε σ’
ένα σημείο, όπου μετά τέσσερα χρόνια μνημονιακής πολιτικής, έχουν
αποκρυσταλλωθεί οι εγγυήσεις που το μνημόνιο και οι εγγυητές - ιερείς
της Μνημονιακής Εκκλησίας παρέχουν. Κι ακόμα περισσότερο : η σημερινή
κατάσταση, είναι το αποκορύφωμα ενός κρυφού καρκινώματος στο σώμα της
πολιτικής εξουσίας τουλάχιστον τα ........
τελευταία 30 – 35 χρόνια.
Οι
ιερείς της Εκκλησίας του Αντιρεαλισμού, κατηγορούν το ιερατείο και τα
άρθρα πίστης του δόγματος της Εκκλησίας του Ρεαλισμού, του Μνημονίου. Οι
ιερείς του ρεαλισμού κατηγορούνται ότι είναι :
v Οι εγγυητές της αφερεγγυότητας.
v Οι εγγυητές της δουλοφροσύνης και της υποτέλειας.
v Οι εγγυητές της καταπάτησης του Συντάγματος.
v Οι εγγυητές της απορύθμισης του κοινωνικού ιστού.
v Οι εγγυητές των κοινωνικών και οικονομικών κρεματορίων.
v Οι εγγυητές της εξαθλίωσης.
v Οι εγγυητές του Μονοδρόμου της Αθλιότητας.
v Οι εγγυητές της πολιτικής που εγγυώνται όλα τα παραπάνω.
Όμως, ερωτούν οι ίδιοι οι εγγυητές της μνημονιακής πολιτικής :
Μπορούσαμε να είχαμε μια άλλη πολιτική, που να μην είχε ως συνέπεια όλα τα παραπάνω, και άλλα ακόμα περισσότερα σαν τα παραπάνω;
Η απάντηση για την Εκκλησία του Αντιρεαλισμού είναι : Όχι!
v Όχι, ΑΝ πιστεύεις ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
v Όχι, ΑΝ πιστεύεις ότι ο ενδοτισμός είναι μονόδρομος.
v Όχι,
ΑΝ είσαι διατεθειμένος να μην εξυπηρετήσεις παρά μονάχα ό,τι και όσους
εξυπηρετεί το Μνημόνιο : Δηλαδή την ολοκληρωτική φτωχοποίηση και
εξαθλίωση της κοινωνίας, την κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος που
ταυτόχρονα είναι και κατάργηση θεμελιωδών ατομικών και ανθρώπινων
δικαιωμάτων, την κατάργηση της αποστολής του κοινωνικού κράτους και την
αντικατάστασή του από ένα κράτος που από καιρό σε καιρό θα
συμπεριφέρεται στη λογική του φιλανθρώπου μοιράζοντας ψίχουλα σε
στρατιές πινόντων και διψώντων που το ίδιο δημιούργησε.
v Όχι, άλλος δρόμος δεν υπάρχει που να παράγει τέτοιας μορφής και τέτοιας έκτασης αθλιότητα.
v Όχι,
δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από το Μνημόνιο που την ίδια στιγμή που
βυθίζει στην φτώχεια και τη μιζέρια εκατομμύρια ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ που
ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ αλλά με πρωτοφανή τούτη τη φορά βιαιότητα ΚΛΕΒΕΙ ΟΤΑΝ
ΔΕΝ ΛΗΣΤΕΥΕΙ το βιός τους, την ίδια στιγμή, είναι διάχυτη η αίσθηση και
τα σημεία που αποδείχνουν ότι δισεκατομμύρια εξακολουθούν να
διαμοιράζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με την μια ή την άλλη
πρόφαση, προς άλλους λίγους, παλιούς ή νέους εκλεκτούς, ντόπιους ή
ξένους (που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα). Ζήμενς, Χόχτιφ, ψηφιακές
συχνότητες, «κυκλώματα» παντού (φαρμάκων, καυσίμων, τσιγάρων, κ.λπ.,
κ.λπ.), διαγραφές εδώ, διαγραφές εκεί, εκατοντάδες εκατομμύρια εδώ ή
εκεί (π.χ. Μέγαρο Μουσικής), όταν π.χ., για 300 εκατομμύρια πέρσι
ΛΗΣΤΕΥΑΝ τις επικουρικές συντάξεις, μια ληστεία που θα έχει συνέχεια και
φέτος. Θα αρκούσε τμήμα των παραπάνω χρημάτων, για να
αναχρηματοδοτηθούν ΠΛΗΡΩΣ τα Ασφαλιστικά Ταμεία που καταληστεύθηκαν εν
ψυχρώ, από ένα κράτος που «έμαθε» πια να λειτουργεί εν «ψυχρώ», και που
φαίνεται να παίζει με τις αντοχές της κοινωνίας, και να περιμένει
«ανυπόμονο» να «μάθει» αν στις «εν ψυχρώ» λειτουργίες του θα αντιταχθούν
«εν θερμώ» αντιδράσεις.
v Όχι, άλλος δρόμος για «επιτεύγματα» όπως τα παραπάνω, δεν υπάρχει.
v Είναι όντως μονόδρομος το Μνημόνιο ΑΝ στοχεύεις σε «επιτεύγματα» μνημονιακού τύπου.
Αλλά
οι ιερείς της Εκκλησίας του Μονοδρόμου, δεν παραιτούνται εύκολα. Είναι
αφιερωμένοι στο δόγμα της πίστης τους και δίνουν τον αγώνα τους που τον
θεωρούν δίκαιο.
Επιμένουν και κηρύσσουν από τον άμβωνα του ναού τους.
«Υπάρχει
άλλος δρόμος πέρα από τον δρόμο της σοβαρότητας και του ρεαλισμού που
κηρύσσει και κυρίως εφαρμόζει η μνημονιακή πολιτική;
» Σκεφθείτε : Δεν χρειάζεται και μεγάλη ευφυΐα για να αντιληφθείτε τι σας λένε οι ανεύθυνοι λαϊκιστές.
» Τι σας λένε;
»
Ότι τάχατες, ας πάρουμε αυτό το παράδειγμα, επειδή βρήκαμε 200
εκατομμύρια για να σώσουμε το Μουσικό Μέγαρο, το δικό σου μέγαρο, φτωχέ
βιοπαλαιστή, για να το χαίρεσαι εσύ, στις ώρες της σκόλης που θα έχεις
και πάλι όταν σε κάποιες δεκαετίες τα πράγματα ξανάρθουν στα ίσα τους,
μπορεί αυτό να φέρνεται σαν αντεπιχείρημα για τα 300 εκατομμύρια που
πράγματι δεν είχαμε πέρσι για να σώσουμε τις επικουρικές συντάξεις κι
ούτε βέβαια έχουμε και φέτος δεκάρα τσακιστή προς αυτή τη κατεύθυνση; Μα
πιστεύετε ειλικρινά τέτοιες κουβέντες; Ή μήπως είναι το ίδιο πράγμα οι
αναγκαίες περικοπές που κάνουμε σε μισθούς και συντάξεις και τη βαριά
φορολογία που επιβάλουμε στη μικρομεσαία τάξη, με τα 500 εκατομμύρια της
Χόχτιφ, τα λίγα δισεκατομμύρια της Ζήμενς, ή όλα τα άλλα που μας
κατηγορούν οι λαϊκιστές, για το ότι τάχαμου – τάχαμου χαρίζουμε ή
μοιράζουμε με άμεσο ή έμμεσο τρόπο δισεκατομμύρια στη μεγαλοδιαπλοκή,
αυτή η συνωμοσιολογική εμμονή των λαϊκιστών;
»
Δεν είναι άκρατος λαϊκισμός να λέγεται ότι θα μπορούσανε να βρεθούν τα
χρήματα πέρα από τα ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ, όπως παραπλανητικά αποκαλούν την
τάξη των μισθωτών και συνταξιούχων και των συνεπών στις δημόσιες
υποχρεώσεις τους μικρομεσαίων επιχειρηματιών και επαγγελματιών, τάχατες
από τη μεγαλοφοροδιαφυγή και τη μεγαλοδιαπλοκή;
» Είναι όλα τούτα ρεαλισμός; Δεν είναι όλα αυτά η αποθέωση του λαϊκισμού;
» Μαυρίστε τους λαϊκιστές στις εκλογές που έρχονται. ψήφο εμπιστοσύνης στους ορθολογιστές και ρεαλιστές.
»
Για να συνεχίσουμε πάνω στον ΙΔΙΟ δρόμο, πάνω στην ΙΔΙΑ φιλοσοφία. Και
θα συνεχίσουμε στον ΙΔΙΟ δρόμο, διότι ό,τι έχει να γίνει φέτος, του
χρόνου, του παραχρόνου, με μεγάλη διορατικότητα και σωφροσύνη, τα έχουμε
ΑΠΟ ΤΩΡΑ ψηφισμένα και αποφασισμένα, έτσι ώστε, πράγματι, ΔΕΝ
ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, διότι αυτά που υπάρχουν, προβλέπουν τι θα γίνει
ίσαμε και το 2050 σε κάποιες περιπτώσεις!
» Μαυρίστε τους λαϊκιστές στις εκλογές που έρχονται. Ψήφο εμπιστοσύνης στους ορθολογιστές και ρεαλιστές.
»
Για να μη διακινδυνέψουμε τα όσα αδιαμφισβήτητα θετικά πετύχαμε ως
τούτη την ώρα. Ναι! Άσχημο πράγμα η φτωχοποίηση και εξαθλίωση της
κοινωνίας, αλλά, αδέρφια μας, φίλοι μας, σύντροφοί μας, σας το λέμε : Τα
καλά κόποις κτώνται! Κι εμείς σας προσφέρουμε τον αναγκαίο κόπο, για να
δρέψουμε ΚΑΠΟΤΕ τα καλά.
» Μην ακούτε τους λαϊκιστές που σας υπόσχονται τα καλά αύριο κι όλας, μεθαύριο, σε λίγο καιρό.
»
Όχι, αδέρφια μας, φίλοι μας, σύντροφοί μας! Προέχει ο διαρκής κόπος, τα
καλά, θα έρθουν, κι εμείς είμαστε εδώ, ώστε όταν έρθουν, να τα
μοιράσουμε με αίσθημα δικαιοσύνης σε όλους όσους δικαιούνται ανάλογα με
το τι έκαστος δικαιούται. Το παρελθόν μας, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη
των ισχυρισμών μας.
»
Σκεφθείτε! Τι σας λένε οι λαϊκιστές; Πως αν ποτέ έρθουν στην εξουσία,
θα αρχίσουν να πληρώνουν όσοι μέχρι τώρα πλήρωναν πολύ λίγα ή και
καθόλου σε σχέση με όσα όφειλαν να πληρώνουν, και ότι θα υποχρεωθούν να
αντιμετωπίσουν τις συνέπειες του νόμου όσοι έκλεψαν δημόσιο χρήμα και
περιουσία. Μπορεί η χώρα να πάει μπροστά με τέτοιες αντιλήψεις; Με
απειλές; Έτσι κυβερνιέται ένα κράτος; Αυτά είναι φαιδρότητες! Αφήστε
δηλαδή, που κανείς δεν τους πιστεύει ότι θα υλοποιήσουν όσα υπόσχονται,
οπότε και προς το όλη αυτή η φιλολογία για μια «δοκιμή»;
»
Χρειάζεται ρεαλισμός, αδέρφια μας, φίλοι μας, σύντροφοί μας! Και όλα
αυτά δεν σημαίνουν καθόλου ρεαλισμό. Ρεαλισμός σημαίνει να επισημαίνεις
ζητήματα που πρέπει να επιληφθείς ως κυβέρνηση μα και να έχεις επίγνωση
των δυνατοτήτων σου. Διότι με τους ισχυρούς δεν μπορείς να τα βάλεις.
Άλλωστε αυτό το λένε και εξέχοντες ιερείς της Εκκλησίας μας, όταν
αναφέρονται στους ξένους δανειστές. Κι ακριβώς όπως δεν μπορείς να τα
βάλεις, κατά πώς λένε αυτοί οι εξέχοντες ιερείς, με τους ισχυρούς ξένους
δανειστές, δεν μπορείς να τα βάλεις, λέμε εμείς τώρα, οι πιο κάτω στην
ιεραρχία της Εκκλησίας μας, και με τους ντόπιους ισχυρούς παράγοντες,
από τους οποίους προσδοκάς τη συνδρομή τους όταν ζητάς επενδύσεις, νέες
θέσεις εργασίας, επανεκκίνηση της οικονομίας, ανάπτυξη, τους οποίους
τους θεωρείς στο τέλος της γραφής ως τη λύση στο πρόβλημά σου, αφού
πλέον, όλα αυτά δεν θα πρέπει να τα περιμένει κανείς από την κρατική
παρέμβαση μα από την ιδιωτική πρωτοβουλία ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ.
»
Ρωτούμε και πάλι αδέρφια μας, φίλοι μας, σύντροφοί μας! Είναι σοβαρά
πράγματα αυτά που λένε οι λαϊκιστές; Μη σας παρασύρουν οι Σειρήνες του
λαϊκισμού και σαν άλλοι Οδυσσείς δεθείτε γερά στο κατάρτι του
μνημονιακού καραβιού μας, που θα σας οδηγήσει σε νέους τόπους, όπου θα
σας περιμένει μια νέα ζωή, πρόγευση της οποίας είναι η ΝΕΑ ΖΩΗ που ήδη
σας έχουμε διαμορφώσει, στη θέση της παλιάς που στηρίζονταν στη
κραιπάλη, διότι μεταξύ μας, είχατε κάπου κακομάθει με τις ταβερνούλες
σας, τις εκδρομούλες σας, γενικά με όλα αυτά τα πολυτελή που είχατε
χωρίς όμως να τα δικαιούστε, θέλοντας να μοιάσετε ίσως με τους πράγματι
πλουσίους, αλλά, αυτό είναι εκτροπή, δεν είναι ρεαλισμός. Ρεαλισμός
είναι να ζεις εκεί που σου πρέπει, και το τι σου πρέπει θα στο πει η
Εκκλησία μας του Μνημονίου.
»
Μισθωτέ, συνταξιούχε, μικρομεσαίε επιχειρηματία και επαγγελματία, στο
λέμε από τώρα εν ονόματι του ρεαλισμού! Ο μισθός σου, η σύνταξή σου, θα
πρέπει να μειωθούν κι άλλο, και μάλιστα πολύ «κι άλλο», θα πρέπει, εσύ,
μικρομεσαίε επιχειρηματία, να υπομείνεις την μοιραία εξέλιξη των
πραγμάτων που σε συμπαρασύρει κι εσένα στο λουκέτο και την ανεργία, νέε
μου, θα πρέπει να ξενιτευτείς αν η πολιτική μας δεν έχει τη δυνατότητα
εν ονόματι του ρεαλισμού της να σε κρατήσει στη χώρα σου, στη πατρίδα
σου. Σπαράζει η καρδιά μας, ημών των ιερέων της Εκκλησίας του Μνημονίου,
με όλα αυτά, αλλά, πόσες φορές ακόμα κι ο Θεός δεν υπήρξε σκληρός προς
τον άνθρωπο, ακριβώς για τη σωτηρία του; Διότι εμείς, δεν ήρθαμε μονάχα
ως γιατροί στην άρρωστη οικονομία σας. Ήρθαμε και ως ιερείς μια ολάκερης
πίστης, μιας ολάκερης ιδέας, μιας πίστης και μιας ιδέας που υπερβαίνουν
το ανθρώπινο μέτρο, γι’ αυτό και μιλάμε για «μονόδρομο» Μιλάμε εξ
ονόματος συνεπώς του δικού μας Θεού!
»
Μη σας παρασύρουν οι Σειρήνες που σας μιλάνε για «κοινωνικό κράτος»! Το
«κοινωνικό κράτος» όπως το ξέρατε δεν υπάρχει πια! Το ΝΕΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΟΤΑΝ
και αν θα έχει πλεονάσματα, και ανάλογα με το ύψος αυτών των
πλεονασμάτων, και ΟΤΑΝ δεν θα έχει χρέη, και ΟΤΑΝ δεν θα υπάρχουν άλλες
πιο κατεπείγουσες οικονομικές προτεραιότητες που θα έχουν να κάνουν με
τη στήριξη μεγάλων επενδυτικών και αναπτυξιακών ιδιωτικών προγραμμάτων,
και ΟΤΑΝ αυτό δεν θα υποσκάπτει τα ιδιωτικά κίνητρα επιχειρηματικής
δραστηριότητας, τότε, βεβαίως και θα έρχεται αυτό το κράτος, ως ο καλός
Σαμαρείτης και θα ανακουφίζει κάπως όσους βεβαίως θα έχει τη δυνατότητα
να ανακουφίσει!
»
Μα, την ίδια στιγμή, κοιτάτε! Κοιτάξτε εμάς και κοιτάξτε και τους
άλλους! Έχουν διοικήσει ποτέ ένα ολάκερο κράτος; Γεννήθηκαν για να
διοικούν; Όμως, πόσοι από εμάς δεν γεννήθηκαν ακριβώς για να προσφέρουν
τον εαυτό τους θυσία στη διοίκηση του τόπου αυτού, στο γενικό καλό; Δεν
είναι λοιπόν τυχαίο που δεκαετίες, εικοσαετίες, μας επιλέγατε να σας
διοικούμε.
»
Τα πάντα είναι γραμμένα στο κούτελο των ανθρώπων. Δεν είναι άραγε
γραμμένες στο κούτελό μας τέτοιες λέξεις όπως : «ικανότητα»,
«δεξιότητα», «διαφάνεια», «ήθος», «αποτελεσματικότητα», «δικαιοσύνη»,
«αρετή», «ρεαλισμός»; Δεν είναι όλες αυτές οι αρετές μας που μας
οδήγησαν ίσαμε εδώ; Βέβαια θα πούνε κάποιοι, το λένε οι λαϊκιστές : «Και
τη κρίση των τελευταίων ετών που τη βάζετε»; Έχουμε όμως το θάρρος και
λέμε : «Ουδείς αλάνθαστος»! Και στο κάτω της γραφής, πόσο πια θα
κολλήσουμε σε μια λεπτομέρεια; Διότι είναι αναμφισβήτητο, ότι εμείς που
σας φέραμε εδώ, εμείς μπορούμε να σας βγάλουμε από εδώ. Διότι αυτός που
δημιουργεί το πρόβλημα, είναι και ο πλέον κατάλληλος για να το λύσει,
αυτό εμείς το πιστεύουμε ακράδαντα, και μη πιστεύετε τις ανοησίες των
λαϊκιστών ότι αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα δεν είναι δυνατό να
εμφανίζονται και ως η λύση του προβλήματος! Αυτό δεν είναι απλά ένας
ακόμα λαϊκισμός, είναι μια ανοησία.
»
Σας κοιτάμε στα μάτια με εμπιστοσύνη και σας λέμε : σας μοιάζουμε ότι
προδώσαμε την εμπιστοσύνη σας όλες τις δεκαετίες, όλα τούτα τα χρόνια
της μεγάλης κρίσης που σας κυβερνάμε; Μοιάζουμε να έχουμε προδώσει τα
οράματά σας; Μοιάζουμε να εργαζόμαστε και να νοιαζόμαστε για τους
λίγους, και όχι για τους πολλούς; Μοιάζουμε να έχουμε προτάξει το
οποιοδήποτε ιδιοτελές ντόπιο ή ξένο μεγαλοσυμφέρον στο γενικό και το
εθνικό συμφέρον; Μοιάζουμε να είμαστε ενδοτικοί όταν έρχεται η στιγμή να
δώσουμε την όποια μάχη, όσο σκληρή κι αν είναι; Μοιάζουμε να κάνουμε τα
στραβά μάτια σε όσους έβλαψαν, πόσο μάλλον απροκάλυπτα έκλεψαν δημόσιο
χρήμα ή δημόσια περιουσία;
»
Θα ήταν ποτέ δυνατό εμείς, ναι εμείς, να κάνουμε τα στραβά μάτια στη
κλεψιά, πόσο μάλλον συνειδητά να τη καλύψουμε, πόσο μάλλον εμείς οι
ίδιοι, εμείς το πολιτικό σύστημα και κυρίως αυτό της εξουσίας των
τελευταίων 30-40 ετών να μετέχει σε τέτοιες πράξεις, ενεργητικά ή
παθητικά; Εμείς που δεκαετίες τώρα δίνουμε τη μάχη της συνέπειας και του
καλού, πολεμώντας νυχθημερόν εναντίον των λίγων ισχυρών για σας, τους
πολλούς, τους αδύναμους.
» Κοιτάξτε μας στα μάτια και απαντήστε απ’ την και με την ψυχή σας.
» Συνεπώς : μαύρο στους λαϊκιστές, ψήφο εμπιστοσύνης στους ρεαλιστές»!
Τέτοια μηνύματα ακούγοντας οι ιερείς της Εκκλησίας του Αντιρεαλισμού, απευθύνονται στο δικό τους ποίμνιο και λέγουν :
«Έρχονται
στιγμές που η σιωπή είναι προτιμότερη από κάθε τι άλλο. Έρχονται
στιγμές, που η πραγματικότητα μιλά περισσότερο και από τον πιο δεινό
ρήτορα.
» Δεν πρόκειται να μειώσουμε εμείς την ευγλωττία της πραγματικότητας με λέξεις ανθρώπινες.
» Στο κήρυγμα των Ρεαλιστών που μόλις ακούσατε, θα βρείτε τις απαντήσεις σε όλα σας τα ερωτήματα.
»
Σας λένε οι ίδιοι ότι σας ζύγιασαν, βάζοντας από τη μια πλευρά της
ζυγαριάς ΟΛΟΥΣ εσάς, δηλαδή, ΟΛΗ τη κοινωνία, και από την άλλη μερικούς,
όπως οι ξένοι δανειστές μας, όπως μερικές μεγάλες ντόπιες και ξένες
εταιρίες και τράπεζες, και βρήκαν τη κοινωνία ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ της λιποβαρή.
»
Σας υπόσχονται ότι στο μέλλον δεν θα είσθε πια τα ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ όπως
ήσασταν μέχρι τώρα. Στο μέλλον, θα είσθε τα ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ αλλά κάτω
από ακόμα πιο αφόρητες συνθήκες διαβίωσης και ακόμα κατώτερα επίπεδα
διαβίωσης.
»
Σας ζητάνε να διαβάσετε τις ταμπέλες στα κούτελά τους. Για όνομα του
Θεού! Μην τους απογοητεύσετε! Διαβάστε τις! Και θυμηθείτε οι παλαιότεροι
τα έργα και τις μέρες τους δεκαετίες τώρα που βρίσκονται στο πόστο του
καπετάνιου του καραβιού πάνω στο οποίο όλοι μας βρισκόμαστε. Και οι
παλαιότεροι, μεταφέρετε στους νεώτερους τις εμπειρίες σας.
»
Σας ζητάνε να τους κοιτάξετε στα μάτια. Για όνομα του Θεού! Μην τους
απογοητεύσετε! Κοιτάξτε τους! Και θυμηθείτε πόσες φορές αυτά τα μάτια
σας γοήτευσαν στο παρελθόν και πόσες φορές βλέπετε μέσα στα μάτια αυτά
και μέσα απ’ αυτά, ψυχές έτοιμες να σας κοροϊδέψουν, ανθρώπους έτοιμους
ΚΑΙ ΠΑΛΙ να σας πούνε ψέματα για να εξυπηρετήσουν τι άραγε; Εσάς; Εσένα
μισθωτέ; Εσένα συνταξιούχε; Εσένα μικρομεσαίε επιχειρηματία, μικρομεσαίε
επαγγελματία;
»
Ναι! Αν Αντιρεαλισμός, αν λαϊκισμός είναι Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο ρεαλισμός
ΤΟΥΣ, ΝΑΙ, είναι τιμή μας, θεωρήστε τιμή ΣΑΣ, εσείς που δεν ανήκετε
στους λίγους, να αποκαλούμαστε λαϊκιστές και αντιρεαλιστές».