Για το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αυτή η εξέλιξη ήταν ένα σοκ, κάτι τέτοιο άλλωστε δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία του κόμματος, ούτε καν επί ηγεσίας Ν. Κωνσταντόπουλου. Ωστόσο, όσοι γνωρίζουν λένε ότι η κίνηση αυτή ήταν προδιαγεγραμμένη.
Σε επίπεδο ηγετικής ομάδας, είχε αποφασιστεί εδώ και πολύ καιρό - χρονικά οι αποφάσεις αυτές συμπίπτουν με τις πρώτες δηλώσεις Παναγούλη για το λιντσάρισμα – ότι θα πρέπει να υπάρξει ένα παράδειγμα μπας και κάποιοι σοβαρευτούν.
Πιθανόν το μόνο ζητούμενο να ήταν η κατάλληλη στιγμή και η κατάλληλη αφορμή. Με το κόμμα σε δημοσκοπική αναδρομή πάντως και τη ΝΔ να βγάζει το εκκεντρικό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ κάθε δεύτερη μέρα στα μανταλάκια για τις δηλώσεις και τα γραπτά του, τα οποία για να το διατυπώσει κανείς ευγενικά, είναι αντίθετα σε οτιδήποτε αποτελεί την κοινώς αποδεκτή αντίληψη στην Ελλάδα.
Ακόμα και μια ωδή στον Φαλμεράγιερ έχει συγγράψει ο κ. Θεοδωρίδης, προφανώς για να προκαλέσει, αφού από το σύντομο κείμενο που δημοσίευσε για το θέμα αυτό εύκολα συνάγεται, ότι το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα γνωρίζει το αντικείμενο που πραγματεύεται.
Ο Θεοδωρίδης πιθανόν να μην ήταν το κατάλληλο παράδειγμα για να δοκιμαστεί η αρχή της «πυγμής» του κ. Τσίπρα προς το εσωτερικό του κόμματος του αυτό όμως δεν έχει καμιά σημασία, η αρχή έγινε.
Η καθαίρεση Θεοδωρίδη ήταν ένα μήνυμα προς τους συνήθεις ταραχοποιούς ότι ο κ. Τσίπρας είναι αποφασισμένος να μετακινήσει και να κερδίσει ζωτικό χώρο στο κέντρο του πολιτικού φάσματος και ότι στη διάρκεια της διαδικασίας αυτής δεν πρόκειται να επιτρέψει σε κανέναν να δίνει στόχο για τη ΝΔ, όπως ο Θεοδωρίδης ή να χύνει την καρδάρα με το Γάλα, όπως πολλοί άλλοι.
Παρά την δημοσκοπική υποχώρηση, για τον κ. Τσίπρα είναι πολύ πιο εύκολο να κάνει τώρα τέτοιες κινήσεις από ότι στο παρελθόν, ή σε κάποια φάση βελτίωσης της κατάστασης στο μέλλον. Η πραγματικότητα είναι απλή, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ φοβούνται, ότι η εξουσία απομακρύνεται, ενώ δυό μήνες πριν έμοιαζε να περιμένει στο πιάτο. Και επειδή φοβούνται, θα ακολουθήσουν αδιαμαρτύρητα τον κ. Τσίπρα.