Του Θανάση Νικολαΐδη
ΑΠΕΡΑΝΤΟΣ σκουπιδότοπος η Ελλάδα. Κατρακύλησε στους δρόμους η διαφθορά, κάλυψε πεζοδρόμια και σοκάκια, πέφτει στο σκουπιδαριό η ματιά κι άρχισε η συνείδηση να το… σηκώνει. Όλα είναι συνήθεια και το μάτι συνήθισε κι αυτό. Κι αν ρωτήσεις τους «υπεύθυνους», σε ταπώνουν με την επωδό «έλλειψη» χρημάτων». Λες κι όταν είχαν γεμάτα ταμεία οι δήμοι (και το Κράτος) έσπευδαν για τη φονική λακκούβα και την αφύλαχτη διάβαση, για το σπασμένο παγκάκι και τον άβαφο τοίχο.
ΣΕ κράτος ανοργάνωτο όπου στριμώχτηκαν χιλιάδες αυτοκίνητα σε τα σοκάκια κι ο κλέφτης ελλοχεύει, μην ελπίζεις, μην ονειρεύεσαι. Θα ξυπνήσεις με τον ιδρώτα του εφιάλτη και θα.......
ΑΠ’ την άλλη, η πολιτική των πολιτικών. Η όψη του Κράτους σε ανώτερη βαθμίδα και με τους βουλευτές να καταναλώνουν…κρουασάν δημοσία δαπάνη. Μην βάλουν το χέρι στη τσέπη, μη πειραχτούν τα κατατεθειμένα (και) στην Ελβετία. Πρώτα η επανεκλογή κι άσε τους ρωμιούς χωρίς νόμους και κανόνες, να τσακώνονται για κόμματα και πρωτιές.
ΑΡΚΕΙ, λοιπόν, που «αγωνίζονται» για τις εκλογές και κάποιοι θα τις κερδίσουν. Σ’ αυτές ο νους κι ο λογισμός των πολιτικών κι ας είναι η Ελλάδα απέραντος σκουπιδότοπος, κάρφος στα μάτι του ξένου που για να βρεθεί στον Παρθενώνα θα περάσει απ’ τις συμπληγάδες των διοδίων κι απ’ τα ίχνη του «πολιτισμού» απείθαρχων (και ατιμώρητων) νεοελλήνων. Θα δει το χάλι της αφίσας, τον δήμο πρόθυμο για εισπράξεις και αδιάφορο να αποκαθηλώσει τα κατάλοιπα της παλιάς (αφίσας). Θα πάρει τη ματιά αηδιασμένος απ’ το σκουπιδαριό του δρόμου περιμένοντας με «κόκκινο», θα δει σκουπίδια σε…παράταξη πριν φτάσει στην πόλη και την πόλη πνιγμένη στην ακαταστασία και την αδιαφορία αρχόντων και αρχομένων.
«Πήραμε τις εκλογές» θα αντηχήσει στον αέρα, οσονούπω.