γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Η φετινή "έκθεση της Θεσσαλονίκης", περισσότερο
από κάθε άλλη χρονιά, δεν ήταν έκθεση, με την έννοια της μεταφοράς χρήσιμων
τεχνικών και εμπορικών πληροφοριών. Γιαυτό ίσως και ο πρωθυπουργός μας δεν την
εγκαινίασε. Τι να εγκαινιάσει;
Ήταν όμως μια λίαν αποκαλυπτική έκθεση των αιτίων της
σημερινής μας κατάντια. Αλήθεια ποιος θα το φανταζόταν πριν 30 χρόνια, πλην
του Χάρι Κλιν, ότι στην χρεωκοπία και την διεθνή περιφρόνηση, οδηγούσε ο
"τρίτος δρόμος", του μακαρίτη Ανδρέα. Και επειδή μερικοί θέλουν
συνενόχους και τους ηγέτες της "σοσιαλιστικής δεξιάς", θα αναγνωρίσω
και την δική της ευθύνη για ένα και μόνο λόγο, γιατί βάδισαν τον ίδιο δρόμο του
Ανδρέα, στην δεξιά μεριά. Θες, δεν είχαν το κουράγιο (;), την ικανότητα (;),
την διάθεση (;), όχι να στρίψουν αλλά ούτε καν να κοιτάξουν προς άλλη
κατεύθυνση; Πάντως, δεν τόλμησαν. Όπως
και να το κάνουμε όμως η "τιμή" του.........
πρωτοπόρου ανήκει στον Ανδρέα.
Για να σκεφτείτε δε πόσο έντονο είναι το βάρος εκείνης της
περιόδου ακόμα και στον ίδιο του το γιο και πρωθυπουργό μας σήμερα Γιώργο, που
προχθές μιλώντας στην κοινοβουλευτική του ομάδα είπε: "Μας κατηγορούν κάποιοι (εννοεί
προφανώς την δεξιά) που (αυτοί) δεν αγανάκτησαν τα τελευταία 40 χρόνια, που
δεν ξεσηκώθηκαν (αυτοί) όταν πηγαίναμε στα βράχια, ας φωνάζουν και ας κάνουν
σήμερα τους ανήξερους. Αυτά που ήξεραν (ποιοι;) τελειώνουν, τελειώνει η σπατάλη, η ανομία, η
ρεμούλα, ο νόμος του ισχυρού"!!!
Κυνισμός;
Όχι, όχι, γιατί δεν ξέρει τι ακριβώς λέει ,αφού εξαιρεί τον εαυτό του, "... αυτά που ήξεραν..." λέει. Εξάλλου, δεν λέει ψέματα. Αυτό γινόταν 40 χρόνια. Λέει όμως την μισή αλήθεια. Η άλλη μισή που
δεν είπε είναι το ποσοστό της ευθύνης που αναλογεί στον ίδιο, τον πατέρα του
και το κόμμα του.
Στο σημείο αυτό θέλω να επισημάνω ξανά το γενικό πνεύμα που
χαρακτηρίζει τον πολιτικό λόγο του πρωθυπουργού μας και των άλλων της
κυβέρνησης τώρα αλλά και όλων των προηγούμενων, εδώ και 40 χρόνια. Είναι
εγκληματικά ασεβής και προσβλητικός προς την νοημοσύνη του λαού. Η αρνητική
μέχρι εχθρική αντίδραση των πολιτών σε κάθε κυβερνητική απόφαση είναι
αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της συμπεριφοράς. Ενεργή ανυπακοή (δεν πληρώνω-δεν
πληρώνω, φοροκλέβω, καταπατώ κ.α.) και σθεναρή αντίσταση. Φθάσαμε να
αμφισβητούμε ακόμα, έστω και μία, καλή πρόθεση της Κυβέρνησης, σε θέματα κοινής και αδιαμφισβήτητης αποδοχής και σημασίας
όπως είναι το κάπνισμα. Αντιδράσαμε όχι γιατί αμφισβητούμε την βλαπτικότητα
αυτής της κακής συνήθειας, αλλά γιατί μας το είπανε και προσπάθησαν να μας το
επιβάλουν... αυτοί. Δεν το δεχόμαστε και δεν πειθαρχούμε.
Άλλο: Ο και "πολλά λόγια είναι φτώχεια"
αντιπρόεδρος κ. Βενιζέλος είπε (και τι δεν είπε) κι' αυτός την μισή αλήθεια
(όπως πάντα και όπως όλοι οι πολυλογάδες). Ένα εξ αυτών ήταν ότι δεν θα
επιβάλλουν νέους φόρους και ότι η νέα "ειδική εισφορά" που τώρα
βάζουνε επί των ακινήτων, είναι σε αντικατάσταση άλλης η οποία δεν απέδωσε.
Αυτό είναι αλήθεια αλλά μισή. Η άλλη μισή που αποσιωπά είναι ότι δεν καταργεί
αυτή που λέει ότι δεν απέδωσε. Άρα...; Η νέα "ειδική εισφορά" είναι
νέος επιπλέον φόρος.
Άλλο: Ο και "βαθύ ΠΑΣΟΚ", υπουργός κ. Ρέππας, από
τηλεοράσεως, είπε κι' αυτός την μισή του αλήθεια. Οι προηγούμενοι, λέει, μας
άφησαν ένα έλλειμμα 36 δισ. ευρώ. Αυτό
είναι αλήθεια αλλά μισή. Την άλλη μισή,
δηλαδή πόσο έλλειμμα είχαν αφήσει αυτοί, ως προηγούμενοι, στους επόμενους, κουβέντα.
Και τέλος, εκείνη η
προεκλογική κορώνα του πρωθυπουργού μας του ’09 ”λεφτά υπάρχου”, ισάξια
και ισοδύναμη εκείνης του πατέρα του, το ’84, “για ακόμα καλύτερες
ημέρες”. Και οι δύο έλεγαν αλήθεια αλλά μισή. Η άλλη μισή που δεν είχαν πει
ήταν ο μεν πρώτος ότι δεν ήξερε που ήταν αυτά τα λεφτά, άρα δεν υπήρχαν (είναι
αξίωμα της λογικής: ότι δεν ξέρουμε δεν υπάρχει), ο δε άλλος, αν και καθηγητής των οικονομικών, δεν είχε καταλάβει
ότι με την ανερμάτιστη οικονομική πολιτική της
πρώτης τετραετίας, ”τους είχαν ξεφύγει οι αριθμοί” (!!!) , όπως είχε
δηλώσει ο ίδιος, με αποτέλεσμα και αφού
κέρδισε τις εκλογές, φυσικά, να βάλει
τον Σημίτη να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά, με το πρόγραμμα λιτότητας του
85-87.
Παρ’ όλα
αυτά και παρ’ όλο ότι σήμερα
ξέρουμε με κάθε λεπτομέρεια τι συνέβη τα τελευταία 30-35 χρόνια, της αμαρτίες (και τους ”αμαρτωλούς”), της
περιόδου εκείνης , πληρώνουμε εμείς σήμερα ακριβά, εξαλουθούμε να τους αναγνωρίζουμε ”το
ακαταλόγιστο” λες και πρόκειται για άτομα πνευματικά
καθυστερημένα. Ποιος μας φταίει λοιπόν; Σκεφτείτε ότι,
σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση το 50 και κάτι των ερωτηθέντων πολιτών, επιλέγουν τους ίδιους, της 35ετίας, ξανά, ως ηγεσία τους. Μου θυμίζουν τους βιασθέντες, που μετά ένα χρονικό διάστημα αρχίζουν να συμπαθούν τον
βιαστή τους. Άβυσσος η ψυχή
του ανθρώπου γαρ. Δεν θα περίμενε όμως
κανείς να συμβαίνει το ίδιο και με ένα θεσμό και όχι πρόσωπο, όπως η
Δημοκρατία. Φαίνεται όμως ότι κι’ αυτή υπόκειται
στην φθορά των ατόμων στο πρόσωπο των οποίων εκφράζεται. Δηλαδή στο πρόσωπό
μας.
Όσο για τους τεχνικούς συμβούλους, σύμφωνα με την μισή αλήθεια, ή τοποτηρητές, για την άλλη μισή, υπάρχει και γιαυτούς θέση
σε μια τέτοια ”Δημοκρατία”. Με γεια μας.