Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, πρώην Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, με μεταπτυχιακές σπουδές στο ευρωπαϊκό δίκαιο στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών, πρώην Πρόεδρος των Ελλήνων Φοιτητών του Βελγίου, πρώην ερευνητής στο Open University of Brussels, στο London School of Economics στο Boston University τα υπόλοιπα στον κόσμο των φαντασιώσεών του.
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«Αυτοί μας έφτασαν εδώ (οι δημόσιοι υπάλληλοι)Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να ασκήσει πολιτικές χωρίς να νικήσει το Ελληνικό Δημόσιο, εξαπατάται»
Andreas Loverdus Hellenicus
Εμείς οι απλοί πολίτες γνωρίζουμε πλέον πως:
«Εξουσία και Ηθική είναι έννοιες ασυμβίβαστες»
Ενας πολιτικός γνωρίζει ή οφείλει να γνωρίζει καλύτερα απ’ το μέσο πολίτη πως:
«Με τη γενίκευση αρχίζει ο φασισμός».
Ενας καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, οφείλει να γνωρίζει τη ρήση του Σοφοκλή:
«Υβρις Φυτεύει Τύραννον».
Ενας υπερφιλόδοξος καριερίστας, οφείλει να γνωρίζει πως:
«Ανεβαίνοντας πάνω σε ένα βάθρο .......
τίτλων δε γίνεσαι ψηλότερος, ούτε σοφότερος».
Αυτό το άκρως αυταρχικό και περιφρονητικό προς το λαό στιλ εξουσίας, με τον υπερυψωμένο δείκτη του δεξιού χεριού, αλά «Pangalus Alasonicus», των δημοσιοϋπαλληλότερων των δημοσίων υπαλλήλων, αρχίζει να προκαλεί, όχι πλέον μόνο την τιμή μας, την αξιοπρέπειά μας, τη νοημοσύνη μας και την οργή μας αλλά και ότι πολυτιμότερο μας απέμεινε: Την ανθρώπινη ύπαρξή μας, σαν άτομα και σαν λαός. Το ερώτημα δεν είναι πλέον να ξαναβρούμε τη χαμένη τιμή μας, αλλά αν πράγματι επιθυμούμε την ύπαρξή μας σαν οντότητες ή δεν την επιθυμούμε. Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν, αν όχι όλοι, κάποιοι τουλάχιστον έχουν χάσει την αίσθηση, όχι απλώς του μέτρου, αλλά και του χιλιόμετρου. Αν την επόμενη φορά δεν τους δείξουμε την πόρτα εξόδου της Βουλής, θα μας δείξουν εκείνοι την πόρτα εισόδου του ψυχιατρείου.
Εμείς οι απλοί πολίτες γνωρίζουμε, πως ο επαγγελματίας πολιτικός είναι κατά κανόνα ένας άνθρωπος χωρίς κανένα επάγγελμα. Πως από την εφηβεία του μαθαίνει να χρησιμοποιεί σωστά τους αγκώνες του και πως όταν πετύχει το στόχο του, αρχίζει να περνά ώρες, ημέρες, βδομάδες και χρόνια από τη ζωή του σε επιτροπές και σε συμβούλια. Πως στο γραφείο του ασχολείται με ένα χείμαρρο εγγράφων», υποθέσεων, εγκυκλίων, αιτήσεων, προτάσεων, αναφορών, γνωματεύσεων, εντύπων, αποφάσεων, κατευθυντηρίων γραμμών, δελτίων, φακέλων, διατάξεων, πρωτοκόλλων, αποτελεσμάτων ερευνών και δημοσκοπήσεων, σχεδίων προϋπολογισμού, προγραμμάτων αρχών, εκθέσεων, νομοσχεδίων, κειμένων θέσεων, κ.λ.π., κ.λ.π., κ.λ.π. τα οποία συνήθως συντάσσονται σε ένα φρικαλέο ύφος. Πως παράλληλα θα πρέπει να φροντίσει να εμφανιστεί σε τηλεοπτικά παράθυρα, σε talk shows ή σε απροσδόκητες συνάξεις κηδειών και γάμων. Πως όλες οι εκδηλώσεις της ζωής του είναι δημόσιες και όλα τα ραντεβού του επαγγελματικά. Πως εν τω μεταξύ, όσο ανέρχεται ιεραρχικά, τόσο περισσότερο αποκόπτεται από την κοινωνία. Πως ο υπάλληλος της προσωπικής του ασφάλειας είναι ταυτόχρονα και ο δεσμοφύλακάς του…Πως ακριβώς όπως οι τρόφιμοι ενός ιδρύματος, έτσι και ο πολιτικός βρίσκεται υπό διαρκή επιτήρηση και πως αν παραμείνει κανείς πολλά χρόνια, προκαλούνται βλάβες που χαρακτηρίζονται με τον ιατρικό όρο ιδρυματισμός.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ ΑΥΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΨΥΧΙΚΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ;
Εμείς τα γνωρίζουμε αυτά και γι αυτό δείχνουμε κατανόηση προς τους πολιτικούς. Αλλωστε, όποιος ρίξει μια ματιά στο ελληνικό κοινοβούλιο, θα καταλάβει αμέσως πόσο συμπονετικοί είμαστε σαν λαός σε άτομα που ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΌ ΙΔΡΥΜΑΤΙΣΜΌ
Θα πρέπει όμως και οι πολιτικοί μας να ξέρουν, πως σύμφωνα με τους νόμους των πιθανοτήτων, είναι απίθανο, ένας πληθυσμός Χ, στη συγκεκριμένη περίπτωση οι δημόσιοι υπάλληλοι και ο ελληνικός λαός, να είμαστε εκ γενετής βεβαρημένοι με ελαττώματα απ’ τα οποία είναι απαλλαγμένοι εκείνοι(εκτός κι αν κάποιοι έχουν πειστεί απ’ το Λιακόπουλο πως κατάγονται από το Σείριο). Διότι σύμφωνα πάντα με το νόμο του Gauss, οι γενετικές ιδιότητες υπακούουν σε μια φυσιολογική κατανομή. Φτύνοντάς μας, φτύνουν πρώτα τον εαυτό τους.
 |
Ecce Homo
Ο Δημόσιος Υπάλληλος |
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«Αυτοί μας έφτασαν εδώ (οι δημόσιοι υπάλληλοι)Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να ασκήσει πολιτικές χωρίς να νικήσει το Ελληνικό Δημόσιο, εξαπατάται»
Andreas Loverdus Hellenicus
Εμείς οι απλοί πολίτες γνωρίζουμε πλέον πως:
«Εξουσία και Ηθική είναι έννοιες ασυμβίβαστες»
Ενας πολιτικός γνωρίζει ή οφείλει να γνωρίζει καλύτερα απ’ το μέσο πολίτη πως:
«Με τη γενίκευση αρχίζει ο φασισμός».
Ενας καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, οφείλει να γνωρίζει τη ρήση του Σοφοκλή:
«Υβρις Φυτεύει Τύραννον».
Ενας υπερφιλόδοξος καριερίστας, οφείλει να γνωρίζει πως:
«Ανεβαίνοντας πάνω σε ένα βάθρο .......
τίτλων δε γίνεσαι ψηλότερος, ούτε σοφότερος».
Αυτό το άκρως αυταρχικό και περιφρονητικό προς το λαό στιλ εξουσίας, με τον υπερυψωμένο δείκτη του δεξιού χεριού, αλά «Pangalus Alasonicus», των δημοσιοϋπαλληλότερων των δημοσίων υπαλλήλων, αρχίζει να προκαλεί, όχι πλέον μόνο την τιμή μας, την αξιοπρέπειά μας, τη νοημοσύνη μας και την οργή μας αλλά και ότι πολυτιμότερο μας απέμεινε: Την ανθρώπινη ύπαρξή μας, σαν άτομα και σαν λαός. Το ερώτημα δεν είναι πλέον να ξαναβρούμε τη χαμένη τιμή μας, αλλά αν πράγματι επιθυμούμε την ύπαρξή μας σαν οντότητες ή δεν την επιθυμούμε. Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν, αν όχι όλοι, κάποιοι τουλάχιστον έχουν χάσει την αίσθηση, όχι απλώς του μέτρου, αλλά και του χιλιόμετρου. Αν την επόμενη φορά δεν τους δείξουμε την πόρτα εξόδου της Βουλής, θα μας δείξουν εκείνοι την πόρτα εισόδου του ψυχιατρείου.
Εμείς οι απλοί πολίτες γνωρίζουμε, πως ο επαγγελματίας πολιτικός είναι κατά κανόνα ένας άνθρωπος χωρίς κανένα επάγγελμα. Πως από την εφηβεία του μαθαίνει να χρησιμοποιεί σωστά τους αγκώνες του και πως όταν πετύχει το στόχο του, αρχίζει να περνά ώρες, ημέρες, βδομάδες και χρόνια από τη ζωή του σε επιτροπές και σε συμβούλια. Πως στο γραφείο του ασχολείται με ένα χείμαρρο εγγράφων», υποθέσεων, εγκυκλίων, αιτήσεων, προτάσεων, αναφορών, γνωματεύσεων, εντύπων, αποφάσεων, κατευθυντηρίων γραμμών, δελτίων, φακέλων, διατάξεων, πρωτοκόλλων, αποτελεσμάτων ερευνών και δημοσκοπήσεων, σχεδίων προϋπολογισμού, προγραμμάτων αρχών, εκθέσεων, νομοσχεδίων, κειμένων θέσεων, κ.λ.π., κ.λ.π., κ.λ.π. τα οποία συνήθως συντάσσονται σε ένα φρικαλέο ύφος. Πως παράλληλα θα πρέπει να φροντίσει να εμφανιστεί σε τηλεοπτικά παράθυρα, σε talk shows ή σε απροσδόκητες συνάξεις κηδειών και γάμων. Πως όλες οι εκδηλώσεις της ζωής του είναι δημόσιες και όλα τα ραντεβού του επαγγελματικά. Πως εν τω μεταξύ, όσο ανέρχεται ιεραρχικά, τόσο περισσότερο αποκόπτεται από την κοινωνία. Πως ο υπάλληλος της προσωπικής του ασφάλειας είναι ταυτόχρονα και ο δεσμοφύλακάς του…Πως ακριβώς όπως οι τρόφιμοι ενός ιδρύματος, έτσι και ο πολιτικός βρίσκεται υπό διαρκή επιτήρηση και πως αν παραμείνει κανείς πολλά χρόνια, προκαλούνται βλάβες που χαρακτηρίζονται με τον ιατρικό όρο ιδρυματισμός.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ ΑΥΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΨΥΧΙΚΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ;
Εμείς τα γνωρίζουμε αυτά και γι αυτό δείχνουμε κατανόηση προς τους πολιτικούς. Αλλωστε, όποιος ρίξει μια ματιά στο ελληνικό κοινοβούλιο, θα καταλάβει αμέσως πόσο συμπονετικοί είμαστε σαν λαός σε άτομα που ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΌ ΙΔΡΥΜΑΤΙΣΜΌ
Θα πρέπει όμως και οι πολιτικοί μας να ξέρουν, πως σύμφωνα με τους νόμους των πιθανοτήτων, είναι απίθανο, ένας πληθυσμός Χ, στη συγκεκριμένη περίπτωση οι δημόσιοι υπάλληλοι και ο ελληνικός λαός, να είμαστε εκ γενετής βεβαρημένοι με ελαττώματα απ’ τα οποία είναι απαλλαγμένοι εκείνοι(εκτός κι αν κάποιοι έχουν πειστεί απ’ το Λιακόπουλο πως κατάγονται από το Σείριο). Διότι σύμφωνα πάντα με το νόμο του Gauss, οι γενετικές ιδιότητες υπακούουν σε μια φυσιολογική κατανομή. Φτύνοντάς μας, φτύνουν πρώτα τον εαυτό τους.