Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Και ξαφνικά το παιδί μίλησε.
Εκεί που είχαμε χρόνια να ακούσουμε τη μιλιά του έσκασε ξαφνικά από το πουθενά, για να μας πει ότι «Η μεγαλύτερη κατάκτηση της μεταπολεμικής Ελλάδας, το ευρώ και η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας είναι σε κίνδυνο. Το σενάριο της απομάκρυνσης της Ελλάδας από το ευρώ βρίσκεται πλέον στο τραπέζι καθώς και η μεθόδευσή του. Είμαι υποχρεωμένη να μιλήσω ανοικτά. Έχουμε ιστορική ευθύνη να δούμε το δίλημμα καθαρά: Ή συμφωνούμε με τους δανειστές μας σε ένα πρόγραμμα σκληρών θυσιών με αποτελέσματα, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες για το παρελθόν μας ή επιστρέφουμε πίσω στη δραχμή. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα στις σημερινές συνθήκες.»
Αυτά μας ανακοίνωσε η κυρία Επίτροπος Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Μαρία Δαμανάκη ενεργώντας προφανώς σαν λαγός της Κυβέρνησης για να κάνει «μπου» και να ......
τρομάξουν οι συμπατριώτες της προκειμένου να σκύψουν για άλλη μια φορά το κεφάλι και να δεχτούνε τις σφαλιάρες που μας ετοιμάζουν οι αφέντες που μας κυβερνούν, αυτοί που απέκλειαν τη λήψη κάθε πρόσθετου αντιλαϊκού μέτρου, αυτοί που με την ανικανότητά τους με κάθε μέτρο βυθίζουν τη Χώρα σε μεγαλύτερη ύφεση, αυτοί που έχουν βάλει ως στόχο και σκοπό της σύντομης ζωής τους την πλήρη εξαθλίωση του λαού, το πισωγύρισμα του στους αιώνες της τουρκοκρατίας, του «σφάξε με αγά μ ν αγιάσω».Η Μαρία -λοιπόν- που από εκφωνήτρια του ραδιοφωνικού σταθμού του πολυτεχνείου το τριήμερο 15-17/11/1973 κράζοντας «εδώ Πολυτεχνείο-εδώ Πολυτεχνείο», και εκμεταλλευόμενη τις συγκυρίες που ακολούθησαν διετέλεσε βουλευτίνα του ΚΚΕ κατ αρχή (αλήθεια γιατί αυτό κυρία Μαρία δεν το αναγράφεται στο βιογραφικό σας στην ιστοσελίδα σας www.damanaki.gr ;;
Μήπως ντρέπεστε;; μήπως το θεωρείτε σαν «αμαρτωλή» περίοδο της ζωής σας που θέλετε να ξεχάσετε;;), αρχηγός του «Συνασπισμού της αριστεράς και της προόδου» αργότερα (1991-1993) και από το 2004 μέλος του πολιτικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ.
Η πολιτική της διαδρομή από το ΚΚΕ μέχρι το ακροδεξιό ΠΑΣΟΚ πιστεύω ότι δημιουργεί πολλά ερωτηματικά στο αν και κατά πόσο πρέπει να εμπιστευόμαστε τους πολιτικούς, τις πεποιθήσεις τους, τις εξαγγελίες τους και τις πραγματικές τους διαθέσεις-προθέσεις. Αν δηλαδή στους φιλόδοξους στόχους τους δεν είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν όλα τους τα πιστεύω που είχαν διακηρύξει και που με βάση αυτά κέρδισαν την προτίμηση των πολιτών προκειμένου να εδραιωθούν ως «εθνοπατέρες;».
Αν είχαν το δικαίωμα να συμπεριφερθούν σαν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές που αλλάζουν ομάδα ανάλογα με το «κασέ» που τους προσφέρουν.
Αλήθεια κυρία Μαρία πως το δικαιολογείτε αυτό στα παιδιά σας; Τι ιδανικά τους μεταδίδετε τώρα που μεγάλωσαν και καταλαβαίνουν, προκειμένου και αυτά μια μέρα να διεκδικήσουν κάποια «ψήφο» δεδομένου ότι είναι πλέον «του συρμού» να κληρονομείται ακόμα και η πολιτική ταυτότητα- ιδιότητα;;
Άλλωστε πάμπολλα τα παραδείγματα γύρω σας και γνωστά σε όλους μας.
Αμ εκείνο το περιβόητο που δηλώσατε στη Βουλή τον Νοέμβρη του 2009 «Είμαι Εβραία» τι το θέλατε;; Για να αποδείξετε ότι δεν μας εκπροσωπούν Έλληνες πλέον στον υποτιθέμενο «Ναό της Δημοκρατίας»;;;;
Μήπως θα ήταν καλύτερα να σιωπούσατε όπως τα ψάρια στις θάλασσες με τα οποία ασχολείσθε;; Τόσο καιρό ήταν καλύτερα που σας είχαμε ξεχάσει. Τι θέλατε και μας θυμίσατε ξαφνικά την ύπαρξή σας και μας χολώσατε;;;