Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Υποχθόνια και αθόρυβα, η Εργασία έγινε
Απασχόληση και η Απασχόληση Απασχολησιμότητα, το Υπουργείο Εργασίας έγινε Υπουργείο
Απασχόλησης, και η απαγορευμένη για σοσιαλιστές λέξη Ιδιωτικοποίηση, για λόγους
εξευμενισμού, έγινε Αποκρατικοποίηση. Η λέξη Αποκρατικοποίηση αντί
Ιδιωτικοποίηση είναι ελληνική νεωτεριστική πατέντα. Η ιδιοκτησία κάποιου
αντικειμένου ανήκει ή στο κράτος ή σε ιδιώτες εκτός κι αν κάτι
αποκρατικοποιείται και εξαϋλώνεται. Δώστε τη λέξη Αποκρατικοποίηση στο Google translate και
θα δείτε πως σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες μεταφράζεται σαν Ιδιωτικοποίηση,
που είναι η «ακριβής εξέταση της σημασίας της- η των ονομάτων επίσκεψις» κατά
τον Αντισθένη, ώστε το νόημα της λέξης να γίνεται κατανοητό συμβάλλοντας στην
παιδεία των ανθρώπων. Εδώ και αρκετό καιρό παρατηρούμε από την πλευρά της..........
εκάστοτε εξουσίας, μια συνεχή προσπάθεια σύγχυσης και αποπροσανατολισμού μας.
Ακόμα και οι λέξεις που χρησιμοποιούν τελευταία κατά κόρον( Διαφάνεια,
Διαύγεια, συμμετοχική δημοκρατία, κοινωνικός αυτοματισμός αντί διαίρει και
βασίλευε κ.λ.π.), δεν έχουν άλλο σκοπό από το να μας παραπλανήσουν. Όταν
διακηρύττεις κάτι στο οποίο εσύ ο ίδιος δεν πιστεύεις, αλλά σκοπός σου είναι να
γίνει αυτό κανόνας ζωής των πολλών αφελών, ένας είναι ο σκοπός σου: Να
παραμένουν οι πολλοί ηλίθιοι ώστε εσύ να παραμένεις «ξύπνιος και μάγκας». Πριν
δέκα περίπου χρόνια, στο βιβλίο μου «Εναλλακτικός Επαγγελματικός
προσανατολισμός», έγραφα τα παρακάτω:
«”Η εμπειρία διδάσκει
πως οι άνθρωποι ζουν για τις ιδέες τους και καθοδηγούνται από αυτές. Οι ιδέες
μεταδίδονται μέσα από το λόγο, τις λέξεις. Για να υποτάξουμε τον τρόπο σκέψης
και να μετατρέψουμε τους ανθρώπους σε μη σκεπτόμενα όντα θα πρέπει να τους
αναγκάσουμε να κατανοούν τα πράγματα μόνο μέσα από εικόνες και όχι μέσα από τη
γλώσσα”. Το παραπάνω κείμενο το δανείστηκα από το 16ο από τα λεγόμενα 24 “πρωτόκολλα
των σοφών της Σιών” Μου είναι αδιάφορο αν το έγραψαν οι μυστικές υπηρεσίες του
Τσάρου, ο Μιχαήλ Στρογγώφ, καποιοι Σιωνιστές το 1897 ή είναι απόσπασμα από ένα
βιβλίο του Maurice Joly (1864) με τίτλο: “Διάλογοι
στην κόλαση μεταξύ του Μακιαβέλι και του Μοντεσκιέ”. Οποιοι κι αν το έγραψαν
πριν 100 ή 140 χρόνια, σίγουρα δεν ήταν ηλίθιοι. Είμαι εναντίον όλων αυτών των
συνωμοσιολογικών θεωριών περί σκοτεινών δυνάμεων, που επιβουλεύονται το
μεγαλείο μας, γιατί δεν μας βοηθούν σε κάτι πέρα από το ν’ απογοητευτούμε και
να αδρανοποιηθούμε. Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να φτάσει κανείς και στην
αντίπερα όχθη της απόλυτης αφέλειας. Οι παραπάνω σκέψεις, που γράφτηκαν σε μια
εποχή όπου δεν υπήρχε καν κινηματογράφος, είναι ιδιοφυείς και σατανικές.
Ιδιοφυείς γιατί μόλις τα τελευταία 50 χρόνια έχει γίνει κατανοητή η σημασία της γλώσσας και του λόγου για την
ανάπτυξη του ανθρώπινου μυαλού. Αυτός που έχει αποδείξει τη σχέση ευφυϊας και
γλώσσας είναι ο Αμερικανοεβραίος στοχαστής, και αντισιωνιστής, Τσόμσκι. ( Ρίξτε
μια ματιά να δείτε ποιοι ελέγχουν την βιομηχανία της εικόνας του κινηματογράφου
και της τηλεόρασης εδώ και έναν αιώνα και ποιοι επενδύουν σ’ αυτήν ακόμα και
όταν δεν είναι κερδοφόρα)
Στο πρωτοποριακό του φιλμ «Φαρενάϊτ 451», ο Φ.
Τριφό, δείχνει μια μελλοντική φασιστική κοινωνία όπου απαγορεύονται και
καίγονται όλα τα βιβλία, ενώ επιτρέπεται μόνο η εικόνα της τηλεόρασης και του
κινηματογράφου. Σήμερα βλέπουμε ότι δεν χρειάζεται καν να τα κάψεις. Αρχίζει
και γίνεται πλέον συνήθεια οι άνθρωποι να μαθαίνουν κύρια από εικόνες. Τα ΜΜΕ επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα του παρόντος
αλλά και του μέλλοντός μας..
Οι αναγνώστες μεταμορφώνονται ολοένα και περισσότερο σε ακροατές-θεατές.
Σήμερα δεν ισχύει πλέον το “εν αρχή ην ο
λόγος” αλλά το “εν αρχή ην η
εικόνα”. Ολοένα και περισσότεροι
νέοι, ακόμη και φοιτητές δε γνωρίζουν πλέον ικανοποιητικά τη γλώσσα τους. Αυτό
λειτουργεί σαν ένας φαύλος κύκλος. Οσο λιγότερο γνωρίζει κανείς τη γλώσσα του
τόσο λιγότερο διαβάζει διότι διαπιστώνει, ότι πολλά ακόμη και απλογραμμένα
κείμενα δεν είναι πλέον κατανοητά.
Τον τελευταίο
καιρό γινόμαστε συνεχώς μάρτυρες σύγχυσης αναφορικά με τον επαναπροσδιορισμό
λέξεων και των εννοιών τους. Και όμως η διαστρέβλωση, ή καλύτερα η παραχάραξη
λέξεων και εννοιών δεν είναι το αποτέλεσμα της βλακείας των παραχαρακτών. Κάθε
άλλο. Γνωρίζουν καλύτερα από τον Τσόμσκι, πως η ανάπτυξη του μυαλού βρίσκεται
σε απόλυτη συσχέτιση με τον πλούτο των λέξεων και των ακριβών εννοιών τους.
Ανατρέποντας τη σημασία των λέξεων, δημιουργείς σύγχυση ακόμη και στα μυαλά
ευφυών ανθρώπων. Διασκεδάζεις με τη δύναμή σου να δημιουργείς, αυτό που δεν
τόλμησαν ούτε οι ίδιοι οι θεοί, και ξαναβαφτίζεις λέξεις και παράλληλα
φτιάχνεις μυαλά ελεγχόμενα και στα μέτρα σου. Οι άνθρωποι σαν μάζες συνηθίζουν
σε όλα. Το αν και κατά πόσο, σε μερικά χρόνια θα συνηθίσουμε και σε άλλες
προσπάθειες επαναπροσδιορισμού των εννοιών των λέξεων, που σήμερα μας εξοργίζει
η οποιαδήποτε απόπειρα, θα εξαρτηθεί από τις άμυνες της ελευθερίας του καθενός
μας»( αυτά τα έγραφα πριν δέκα χρόνια)
Αν τρέμουμε ακόμα τις στρατιωτικές
δικτατορίες, είναι γιατί δεν έχουμε ακόμα γνωρίσει τι σημαίνει Soft-δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα.
Όπως έγραφε η Κατερίνα Γώγου σε ένα ποίημά της : «Πρόσεχε γιατί τώρα δεν
πυροβολούν πια στα πόδια αλλά στο μυαλό»!
Στα πόδια
πυροβολούν ακόμα μόνο σε υπανάπτυκτες δικτατορίες