Γράφει η Vicky Zar…
Πάντα μου άρεσε να κάθομαι στο παράθυρο και να παρατηρώ τους ανθρώπους , το να παρακολουθείς τη ζωή των άλλων από απόσταση σου δίνει μια μορφή εξουσίας σε κάνει να ξεχνάς τα δικά σου προβλήματα αφού ταυτίζεσαι με τον απέναντι και βυθίζεσαι στην ηδονή της κλειδαρότρυπας… Τότε ήταν το παράθυρο σήμερα το παράθυρο μίκρυνε και έγινε reality… και όλοι γύρω μας τρελάθηκαν γιατί ο καθένας προσπαθεί να αποδράσει από τη δική του εικονική πραγματικότητα και να εισβάλλει σε μια ξένη που εκεί θα έχει το προνόμιο να είναι αμέτοχος κριτής και παντογνώστης …..
Το πρόγραμμα είναι απλό ,αρκεί να είσαι επιμελής μαθητής και να κάνεις πολλές επαναλήψεις , τη Δευτέρα έχουμε φωτογράφηση και πασαρέλα ,την Τρίτη θα μας σβήσουν τα χρέη ,την Τετάρτη θα βρούμε τους συγγενείς που χάσαμε στον πόλεμο σ ’αυτό το μάθημα θα χρειαστούμε χαρτομάντιλα έχει συγκινησιακό χαρακτήρα μην αναλώσεις τα δάκρυά σου δεν τελείωσε η εβδομάδα .Τι άλλο μένει θα μου πείτε ; Η παράνοια συνεχίζεται αν θέλεις να ανακαινίσεις το σπίτι σου ή το ξενοδοχείο να είσαι ετοιμοπόλεμος δεν αρκούν μόνο λίγα δάκρυα πρέπει να πουλήσεις τη ζωή σου, το εξώγαμο που άφησες γιατί ήσουν μικρή και ανυπεράσπιστη για να το μεγαλώσεις ,την αξιοπρέπεια που είχες στο σχολείο όλα στο βωμό της....
τηλεθέασης και της χαμένης ελπίδας . Μην απογοητεύεσαι παρακάτω τα μαθήματα γίνονται πιο εύκολα θα βγάλεις δίσκο ,θα μαγειρέψεις για να αποφύγεις τα δελτία ειδήσεων και μετά όταν θα αποφοιτήσεις θα σε εγκρίνει μια καλή κυρία για το γιο της αρκεί βέβαια να είσαι όμορφη ,καλλιεργημένη και να πηγαίνεις κάθε Κυριακή στην εκκλησία…
Όλα ήταν τέλεια μέχρι ένα πρωί που μου δείξανε το τρέιλερ με τον Καρβέλα να πλησιάζει απειλητικά για να βρει τα πολλά υποσχόμενα ταλέντα αυτής της χώρας .Τότε κατάλαβα ότι κι αυτό το παράθυρο είχε αρχίσει να θαμπώνει η εικονική πραγματικότητα είχε γίνει μια καθημερινή ρουτίνα ,και ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να τη σώσει Εξάλλου μην γελιόμαστε οι πρωταγωνιστές είναι πάντα οι κριτές , κι αφού ακόμα δεν πρόλαβα να πάω στην Παταγονία και δεν με έχει εγκρίνει η συντηρητική πεθερά για τον ντροπαλό Αριστείδη θέλω τουλάχιστον πίσω τον Καρβέλα που μου τάξανε….