Γράφει ο Γιάννης ΤερζήςΚάθομαι πρωί κατά τις 11 και παραγγέλνω το καφεδάκι μου . Περνάει ένα παληκάρι , μου ζητάει 5 ευρώ . Περνάει ένας έγχρωμος μου προσφέρει cd , dvd , ρολόγια . Ενας άλλος έρχεται με ομπρέλες . Ξανά άλλο παληκάρι για κανένα ψιλό . Ενα περιπολικό τρέχει σαν βολίδα απο μπροστά μας και απο πίσω 2 ζητάδες . Καπάκι ενα ασθενοφόρο . ¨Ετοιμο το καφεδάκι σας , άργησε λιγάκι γιατί έπρεπε να βγάλω έξω απο το μαγαζί ενα ζευγάρι . Μου ζητούσαν έντονα λεφτά . Τις προάλλες βρήκα την βιτρίνα σπασμένη . Αστα να πάνε . ¨ Μην στεναχωριέσαι ρε μεγάλε , η αστυνομία κάνει καλά τη δουλειά της . Τους φυλάει καλά τους άρχοντες . Δεν πρόκειται να τους πειράξει κανένας . Σιγά να μην τολμήσει ο Πακιστανός να πλησιάσει κανένα δημοσιογράφο , πολιτικό , τηλεπαρουσιαστή , τραγουδιστή 'η βουλευτή . Τους φυλάμε σαν τα μάτια μας . Χαζοί είμαστε ? Να πάθουν και τίποτα ? Τι θα κάνουμε μετά ? Πώς θα ζήσουμε χωρίς αυτούς ? Τα καμάρια μας !!! Οι ήρωες μας !!! Τα πρότυπα μας !!!