Συνεχίζουμε κατ’ αποκλειστικότητα από το καφενείο, την τμηματική παρουσίαση του βιβλίου του φίλου μου gianniotis.gr με τίτλο: ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ
"Τα …εκρηκτικά που σκοτώνουν"
ΚΑΠΝΙΣΜΑ
Η συνήθεια του καπνίσματος, για πολλούς είναι απλά μία καθημερινή απόλαυση.
Εγκυμονεί όμως πολύ σοβαρούς κινδύνους, όπως ο εθισμός και η εξάρτηση από τη νικοτίνη και πολύ σωστά πολλοί μιλούν για νικοτινομανία.
Τι είναι άραγε εκείνο που αναγκάζει έναν άνθρωπο, να ψάχνει με τόση μανία για το τσιγάρο και όταν το βρει να το ανάβει τόσο παθιασμένος;
Είναι η απόλαυση του τσιγάρου και μόνο, ή μήπως και κάτι άλλο;
Μήπως κάποιος εθισμός;
Πράγματι πρόκειται για διαταραχή στη λειτουργία του οργανισμού από τη στέρηση της νικοτίνης, κάτι σαν ένα στερητικό σύνδρομο, δηλαδή σύνολο συμπτωμάτων που εμφανίζονται από την απουσία της νικοτίνης από τον οργανισμό.
Πρόκειται δηλαδή για κάτι ανάλογο με ότι συμβαίνει στην περίπτωση στέρησης κάποιου ναρκωτικού, οπότε εμφανίζεται και το ψυχικό ή σωματικό σύνδρομο στέρησης.
Τα δεδομένα πείθουν πλέον, πέραν κάθε αμφιβολίας, ότι εκτός από την "ιεροτελεστία" της διαδικασίας του καπνίσματος, εκείνο που δυσκολεύει κάποιους να κόψουν το τσιγάρο – ακόμα και όταν μια τέτοια ανάγκη επιβάλλεται για σοβαρούς ιατρικούς λόγους, – είναι η εξάρτηση από τη νικοτίνη.
Ως συμπτώματα του στερητικού συνδρόμου, από την έλλειψη νικοτίνης αναφέρονται επιγραμματικά τα εξής:
Ανησυχία.
Εκνευρισμός.
Ευερεθιστικότητα.
Δυσχέρεια συγκέντρωσης.
Δυσκολία στην εκτέλεση εργασιών.
Υπνηλία την ημέρα.
Αϋπνία τη νύχτα.
Τρόμος.
Γαστρεντερικές διαταραχές.
Ελάττωση του βασικού μεταβολισμού.
Αύξηση της όρεξης για φαγητό.
Αποτέλεσμα της αλλαγής του μεταβολισμού στον οργανισμό είναι η αύξηση του σωματικού βάρους γι' αυτό πολλοί παχαίνουν μετά το κόψιμο του τσιγάρου. Το σύνδρομο διαφέρει από άτομο σε άτομο, με περισσότερα ή λιγότερα από τα συμπτώματα αυτά και με διαφορετική βαρύτητα στον καθένα.
Τα αυτά συμπτώματα, υποχωρούν με το κάπνισμα, ανάλογα με ότι συμβαίνει και με τα ίδια σύνδρομα στέρησης, οπότε πολλοί νομίζουν – λανθασμένα βέβαια – ότι το κάπνισμα είναι αυτό που τους δημιουργεί την καλύτερη ψυχική διάθεση, τη μεγαλύτερη ικανότητα για εκτέλεση και απόδοση διανοητικού ή σωματικού έργου και γενικά να αισθάνονται ευχάριστα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν πρόκειται περί ευνοϊκού αποτελέσματος, αλλά περί υποχώρησης του συνδρόμου στέρησης, το οποίο αναπτύχθηκε κατά την περίοδο της μείωσης των επιπέδων της νικοτίνης στο αίμα τους.
Η περιεχόμενη στον καπνό νικοτίνη αποτελεί μία ναρκωτική ουσία, η οποία μπορεί να μη περιλαμβάνεται στα σκληρά ναρκωτικά, προκαλεί όμως ένα ισχυρό εθισμό στους χρήστες, όπως αποδεικνύεται και από την αδυναμία ή τη μεγάλη δυσκολία με την οποία οι καπνιστές μπορούν να κόψουν το κάπνισμα.
Έτσι, ένα ακόμη μεγάλο κακό που προκαλεί το κάπνισμα σε όλους τους καπνιστές, πέρα από αυτές καθ' εαυτές τις πολύ βλαβερές συνέπειες που προκαλεί στην υγεία η νικοτίνη, είναι ότι τους διαμορφώνει σε εξαρτημένα άτομα, έτοιμα να μεταπηδήσουν και στη χρήση άλλων ουσιών.
Τα στατιστικά στοιχεία παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, διότι μας δείχνουν ότι, το ποσοστό των ναρκομανών στη συντριπτική πλειοψηφία, ήταν ήδη καπνιστές, πριν υπαχθούν στην κατηγορία των εξαρτημένων από τα ναρκωτικά ατόμων.
Μπορούμε έτσι και χωρίς ενδοιασμούς να χαρακτηρίσουμε το κάπνισμα σαν τον "προθάλαμο των ναρκωτικών".
Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν ισχύει για τους ενήλικες και ώριμους καπνιστές, που το πάθος τους περιορίζεται μόνο στο τσιγάρο.
Αφορά τους εφήβους, οι οποίοι έχοντας την τάση να τα δοκιμάσουν όλα, είναι πολύ πιθανό να παρασυρθούν και στη χρήση χασίς ή άλλων ναρκωτικών.
Το φυτό καπνός ονομάζεται και "νοκοτιανή".
Υπάρχουν 70 είδη νικοτιανής που φυτρώνουν σε άγρια κατάσταση στους τροπικούς, στην Αμερική και στην Αυστραλία.
Για το κάπνισμα καλλιεργούνται 2 είδη:
α. Η νικοτιανή αγρότισσα (rustica).
β. Η νικοτιανή ταμπάκος (tobakum).
Και τα δύο είδη περιέχουν πολλές αλκαλοειδείς ουσίες, σημαντικότερες των οποίων είναι η νικοτίνη, η αναβασίνη και η νικοτιναμίνη.
Η νικοτίνη, πήρε το όνομά της από τον Γάλλο J. Νikot, ο οποίος εισήγαγε για πρώτη φορά τον καπνό στη Γαλλία το έτος 1560.
Πρόκειται για μια πολύ ισχυρή αλκαλοειδή ουσία που περιέχεται σε όλο το φυτό του καπνού και κυρίως στα φύλλα και στους σπόρους.
Αποχωρίστηκε για πρώτη φορά από τα φυτά το έτος 1828 και το έτος 1900 παρασκευάσθηκε νικοτίνη υγρής μορφής από τον Ελβετό χημικό Α. Pitke.
Έχει πολύ δυσάρεστη οσμή και καυστική γεύση με θερμοκρασία ζέσης
Αποστάζεται με υδρατμό, είναι ευδιάλυτη στο νερό και στους οργανικούς διαλύτες.
Κατά το κάπνισμα, η νικοτίνη εξαερώνεται και διεισδύει με την αναπνοή στις αναπνευστικές οδούς.
Απορροφάται αμέσως από τους βλεννογόνους υμένες, προκαλώντας διέγερση κατά την αρχική χρήση, η οποία αργότερα σε περίπτωση χρησιμοποίησης μεγάλων δόσεων επενεργεί παραλυτικά στους διάφορους ιστούς.
Μερικές σταγόνες νικοτίνης (100-200 χλστγ. ποσότητα δηλαδή που περιέχεται σε
Όπως αναφέρεται παραπάνω, η εισαγωγή νικοτίνης στον οργανισμό κατά το κάπνισμα δημιουργεί ισχυρό εθισμό, μεγάλη εξάρτηση και χρόνια δηλητηρίαση.
Συνεχίζεται… Επόμενο θέμα:
Διάφορα …αθώα φυτά.