Γράφει ο ευθύλογος
Πάντα αναρωτιέμαι το εξής:
Δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να καταλάβουμε το χάλι μας;
Μόνον αν ντραπούμε για την κατάντια μας, υπάρχει πιθανότητα να βελτιωθούμε.
Ο Έλληνας έχει μάθει όταν κοιτάει στον καθρέφτη τη φάτσα του, να βλέπει τον Μέγα Αλέξανδρο και να καμαρώνει. Μέέέγα λάθος.
Μόνον αν κοιταχτεί στον καθρέφτη και δει τον Καραγκιόζη, τότε θα καταλάβει το επίπεδό του, την προκοπή του, την κουτοπονηριά του και όόόλες τις αρετές της φυλής που μας έχουν ζαλίσει μ’ αυτές οι αγύρτες δημαγωγοί.
Όσο αισθανόμαστε "υπερήφανοι" στον ίδιο βούρκο θα βουτάμε συνέχεια.
Και για να πάμε στο κυρίως θέμα.
ΔΕΝ δολοφόνησε η Χαλκιά τη χώρα της!
Η Ελλάδα δολοφόνησε τη Χαλκιά και τη Θάνου και τον Κεντέρη και ... και ... .
Αυτό έλειπε, τα καθήκια που μετέτρεψαν την Ελλάδα σε αθλητικό βόθρο, να ζητάνε εθύνες από τα παιδάκια που τους φουσκώνουν - το ούτως ή άλλως - λίγο μυαλουδάκι τους με δολοφονικές φιλοδοξίες και επίχρυσα όνειρα που σκοτώνουν.
Κανένας δεν τους λέει ξεκάθαρα το όνομα του μεταλλίου που σίγουρα θα πάρουν. Γιατί το όνομα είναι «θάνατος».
Κι' όλα αυτά γιατί;
Για να νοιώσουν κάποιοι ηλίθιοι "εθνικά υπερήφανοι" και για να προβληθούν και να οικονομήσουν κάποιοι ξύπνιοι.
Για να πιστέψουν οι ανόητοι άλλον έναν βλακώδη εθνικό μύθο, ότι «ο Έλληνας είναι γεννημένος για την πρωτιά».
Πόσα μετάλια παίρνει σε ανάλογες εκδηλώσεις η Ελβετία, το Βέλγιο, η Δανία κλπ. Γιατί εμείς πρέπει να πάρουμε περισσότερα;
Οι πολίτες αυτών των κρατών όμως έχουν άλλους τομείς για να νοιώθουν περήφανοι.
Π.χ. ελάχιστη ή μηδενική φοροδιαφυγή, υψηλό επίπεδο Παιδείας, αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση, αδιάβλητη δικαιοσύνη κλπ.
Δεν ξεγελιούνται με μετάλλια που βρωμάνε ντόπα.
Μόνον ηλίθιοι ικανοποιούνται με εφήμερες και άχρηστες επιτυχίες χωρίς ουσιαστικό κοινωνικό αντίκρισμα.
Και προφανώς μόνον αγύρτες σπρώχνουν τους ηλίθιους να επιδιώκουν και να απολαμβάνουν τέτοιες επιτυχίες.
Πιστεύω ακράδαντα ότι, όχι μόνον οι Ολυμπιακοί Αγώνες όπως κατάντησαν αλλά γενικότερα ο αμειβόμενος αθλητισμός[1] αποτελεί ένα διαρκές έγκλημα και μια εστία κοινωνικής μόλυνσης.
Προσωπικά θα ένοιωθα πολύ πιο περήφανος ως Έλληνας, αν είχε περιοριστεί η φοροδιαφυγή, το ποσοστό των Ελλήνων που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, η διαφθορά, η ασυδοσία της Δημόσιας Διοίκησης και της εξουσίας, παρά αν κερδίσαμε όλα τα μετάλλια των Ολυμπιακών Αγώνων.
Σε αυτούς τους τομείς μπορούμε να πάρουμε μετάλλιο; Δυστυχώς ΟΧΙ!!!
Γι’ αυτό κυνηγάμε τα άλλα. Για να ξεγελάμε εαυτούς και αλλήλους. Για να συμβιβαζόμαστε ανώδυνα με τη θλιβερή μετριότητά μας.
Θα καταντήσουμε αντίγραφο της πρώην Ανατολικής Γερμανίας και θα χειροκροτάμε ακόμη τις αθλητικές μας πρωτιές, ενώ οι αθλητές που τις πέτυχαν θα έχουν παραμορφωθεί, θα έχουν αλλάξει φύλο, ή θα έχουν πεθάνει.
Θα καταντήσουμε μια χώρα που θα διοικείται από αγύρτες και θα κατοικείται από ηλίθιους. Και θα εξακολουθούμε να αισθανόμαστε «εθνικά υπερήφανοι»!
Για άλλη μια φορά το γελοίο συνυπάρχει αρμονικά με το τραγικό.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι τούτο:
Αλλοίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από τις κωλοτούμπες των αθλητών της για να νοιώσει περήφανη.
Και κάποιοι οδύρονται γιατί κλονίστηκαν τα θεμέλια του Ελληνικού αθλητισμού.
Που τα βρήκε τα θεμέλια ο ελληνικός αθλητισμός;
Στο 30 % των εφήβων μας που είναι υπέρβαροι;
Ή στην πλήρη έλλειψη σωματικής άσκησης του ενεργού πληθυσμού;
Ή μήπως στην βλακώδη χρήση του αυτοκινήτου ακόμη και για αποστάσεις 500 μέτρων;
Αλλά και σε τι υπάρχουν θεμέλια στην Ελλάδα;
Ίσως μόνο η κλοπή [2] και η δημαγωγία [3] μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έλκουν την καταγωγή τους από τα παλιά.
Με τις πραγματικές αρετές των Αρχαίων Ελλήνων μάλλον δεν έχουμε καμιά σχέση.
Και για να κλείσω με το θέμα του αθλητισμού και κυρίως της άσκησης που θεωρώ σημαντικότερη.
Την προηγούμενη εβδομάδα κατά την διάρκεια των ολιγοήμερων διακοπών μου, έβλεπα συνεχώς δεκάδες ξένους κάθε ηλικίας να ανεβαίνουν με τα πόδια ή με ποδήλατο, έναν ανηφορικό επαρχιακό δρόμο που οδηγούσε σε μια κορυφή με θαυμάσια θέα. Ούτε ένας Έλληνας ποδηλάτης ή πεζοπόρος όλες αυτές τις μέρες!
Ολυμπιακά μετάλλια θέλουμε τρομάρα μας.
Εδώ μας λείπει η στοιχειώδης αθλητική παιδεία!!!
* * * * * *
[1] Προφανώς συμπεριλαμβάνω το επαγγελματικό ποδόσφαιρο αλλά και κάθε μορφή αθλητικής ενασχόλησης που αποβλέπει ή εξασφαλίζει με οποιονδήποτε τρόπο υλικά οφέλη. Τέτοια μπορεί να είναι π.χ. Πριμ, αργομισθίες, διορισμοί σε δημόσιο και ΔΕΚΟ, πολυτελή αυτοκίνητα, μοριοδότηση για εισαγωγή σε διάφορες πανεπιστημιακές σχολές, κλπ. κλπ.
Ξέρετε ότι μέχρι πριν 4 – 5 χρόνια όσοι διακρίνονταν στον αθλητισμό μπορούσαν να εισαχθούν χωρίς εξετάσεις στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου, ενώ όσοι διακρίνονταν στην Ολυμπιάδα των Μαθηματικών δεν είχαν αυτό το δικαίωμα;
Εδώ μιλάμε πλέον για τον ορισμό της βλακείας.
Ποια ηλίθια ζωντανά παίρνουν αυτές τις αποφάσεις επί τέλους;
Για να μην πούμε ότι στη χώρα του παραλόγου έχουμε σχολεία για μαθητές με αυξημένες σωματικές επιδόσεις (Αθλητικά σχολεία) αλλά όχι σχολεία για μαθητές με αυξημένες πνευματικές επιδόσεις.
Φαίνεται πως οι αρμόδιοι βλάκες δεν κατάλαβαν ότι ο άνθρωπος διαφοροποιήθηκε από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο όχι λόγω των σωματικών αλλά λόγω των πνευματικών του προσόντων.
Αν το κατάλαβαν η κατάσταση είναι πιο επικίνδυνη, γιατί σημαίνει σκοπιμότητα και δόλο, και όχι απλά άγνοια ή βλακεία.
[2] βλ. διαπαιδαγώγηση των νέων στην αρχαία Σπάρτη.
Τότε ίσχυε το «κλέψε, αρκεί να μη σε καταλάβουν».
Εμείς το βελτιώσαμε και το μετατρέψαμε σε
«κλέψε κι’ αν σε καταλάβουν, *x: σου»
(Το σύμβολο * στα Αγγλικά διαβάζεται star. To σύμβολο : είναι το σύμβολο της διαίρεσης και διαβάζεται δια. Π.χ. 8 δια 4 ίσον 5. Τη διαίρεση την έκανε ο φίλος gianniotis)
[3] Για τους λαοπλάνους, τους δημαγωγούς και εν γένει για τους πολιτικούς αγύρτες, πάντα υπήρχε μια θέση στην αρχαία Αθήνα, όπως και στην σύγχρονη Ελλάδα.
Ευθύλογος