."Τι να σου κάνουν τόσο φαρμάκι που ήπιαν χρόνια τώρα"
Από τις "Γάτες του Αη Νικόλα" του Σεφέρη
Γράφει ο ευθύλογος
Τα σχόλια στην προηγούμενη ανάρτησή μου "Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα ή σαν τραγωδία" αποτελούν την αφορμή για τις σκέψεις που ακολουθούν. Οι αιτίες όμως βρίσκονται πολύ πιο μακριά.Στη συσσωρευμένη πίκρα και οργή δεκάδων χρόνων.
Φίλοι θαμώνες γεια σας.
Μάλλον αποδείχτηκε για άλλη μια φορά οτι, όπου υπεισέρχεται ο ανθρώπινος παράγων οι εξελίξεις δεν είναι ούτε προβλέψιμες, ούτε μονοδιάστατες.
Τα σχόλια ( Διαβάστε τα εδώ έχουν εδιαφέρον)ξεκινούν από «πολύ καλό αλλά . . .», και καταλήγουν στον χαρακτηρισμό μου ως «Vromoaliti».
Αν σε παρηγορεί φίλε ανώνυμε, σου λέω οτι δεν είσαι ο μόνος που προβληματίζεται.
Η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία ίσως να μην είναι το καλλίτερο πολιτικό σύστημα.
Αλλά σίγουρα είναι το καλλίτερο από αυτά που ξέρουμε μέχρι στιγμής.
Η μακροβιότητά της και η ανθεκτικότητά της στο χρόνο αυτό αποδεικνύει. (Τα άλλα κατέρρευσαν πολύ πιο γρήγορα).
Βέβαια δεν αποκλείεται να έχει φτάσει στα όριά της. Θα δείξει. . . .
Πάντως μακριά από μένα κάθε σκέψη να μειώσω τις ευθύνες του ενός μεγάλου κόμματος εις βάρος του άλλου!
Όπως και κάθε προσπάθεια να αναδειχθούν τα μικρότερα κόμματα σε πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής. Άλλωστε μπορεί να μη το θέλουν!
Πολλές φορές έδειξαν οτι προτιμούν την ασφαλή μικρότητά τους από τον κίνδυνο μιας σύγκρουσης με αβέβαια έκβαση.
Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης φαίνεται να καθορίζει τις πολιτικές τους κινήσεις.
Εκφράζω μόνο τον εαυτό μου και την αγωνία μου για τούτον τον έρμο τόπο.
Προφανώς όμως, θεωρώ πως την κύρια ευθύνη την έχουν τα κόμματα που άσκησαν και ασκούν εξουσία.
Για τούτο και οι δυο «επιβήτορες» προέρχονται από αυτά και εκφράζουν αυτά.
Η λογική «εγώ έχω την εξουσία και μοιραζόμαστε την ευθύνη» με βρίσκει πλήρως αντίθετο.
Κατά καιρούς με έχουν χρεώσει σε όλο το πολιτικό φάσμα. Έτσι δεν με εκπλήσσει αυτό που συμβαίνει και τώρα. Πρόκειται για μία από τα ίδια.
Είναι αλήθεια οτι από την πλευρά του «πρώην επιβήτορα» ανέφερα 2 - 3 καραμπινάτες περιπτώσεις, ενώ από την πλευρά του «νυν επιβήτορα» δεν ανέφερα καμία ονομαστικά αλλά τι να πρωτογράψω;
Πιστεύει κανένας οτι ήθελα να τα αποσιωπήσω; Μα αποσιωπούνται; Που ζούμε; Κρύβονται οι πομπές των ομολόγων;
Και χαίρομαι φίλε – μέλος ΠΑ.ΣΟ.Κ για τα στοιχεία που αναφέρεις στο σχόλιό σου.
Οι ρίζες που περιποιούνται οι «νυν επιβήτορες» ασφαλώς φτάνουν μέχρι τα «ΒΡΑΧΩΔΗ ΟΙΚΟΠΕΔΑ» που γράφεις και κάτι τέτοιο εννοούσα αλλά ξέρεις, ποτέ δεν υπήρξα οπαδός της «απαλλαγής δια της συγκρίσεως».
Αν χρησιμοποίησα αυτή τη μέθοδο στην ανάρτηση, το έκανα ακριβώς για να δείξω το θράσος που κυριαρχεί στα διάφορα κομματικά σαπρόφυτα.
Η πολυσυλλεκτική αντίληψη των κομμάτων εξουσίας τα οδήγησε στην παράφραση του «μάζευε κι ας είναι και ρόγες» και στη εφαρμογή του «μάζευε κι ας είναι και σάπια».
Δεν αντιλαμβάνονται οι κομματικοί ταγοί οτι τα σάπια ή θα σαπίσουν και τα υγιή ή θα τα αναγκάσουν να απομακρυνθούν; Μήπως αυτό επιδιώκουν;
Άτομα με ετερόκλητες ή ανύπαρκτες πολιτικές πεποιθήσεις και με μοναδικό συνδετικό κρίκο το προσωπικό συμφέρον δεν συνιστούν κόμμα αλλά κερδοσκοπική επιχείρηση.
Άτομα που σε μια υγιή Δημοκρατία θα βρίσκονταν στη στενή, στη μελαγχολική δημοκρατιούλα μας κυριαρχούν στο πολιτικό στερέωμα.
Δηλαδή στόχος είναι η κατάληψη της εξουσίας με οποιαδήποτε τίμημα;
Αρχές, αξίες, ιδεολογίες, πάνε περίπατο; Τόσο ισχυρό είναι το δέλεαρ της εξουσίας;
Κάποτε λέγαμε οτι η εξουσία φθείρει και διαφθείρει.
Μήπως σήμερα υπάρχει κίνδυνος να φτάσουμε στο σημείο όπου η εξουσία δεν θα διαφθείρει πλέον αλλά θα προσελκύει μόνον τους ήδη διεφθαρμένους;
Ναι ξέρω, είναι εφιαλτική μια τέτοια προοπτική και εύχομαι να αποτελεί μόνον φανταστικό σενάριο.
Αλλά στο θέατρο του παραλόγου που βιώνουμε ισχύει το «έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του μακαρίτη του Πιραντέλλο όπου το γελοίο συνυπάρχει αρμονικότατα με το τραγικό.
Και όταν το μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας νομίσει οτι οι άνθρωποι της εξουσίας είναι διεφθαρμένοι, μικρή σημασία θα έχει αν είναι αλήθεια ή όχι. Για τους πολλούς απλά «έτσι θα είναι».
Τότε διακόπτεται απότομα η αρμονική συνύπαρξη γελοίου – τραγικού και αναλαμβάνει το τραγικό να μας οδηγήσει αναπότρεπτα στην καταστροφή.
Η αντίθεση μεταξύ του φτωχού και άνεργου μεροκαματιάρη και του πολιτικού αγύρτη που τσεπώνει προκλητικά τις μίζες, δεν θα οδηγήσει στην διαλεκτική σύνθεση αλλά στην κοινωνική αποσύνθεση και διάλυση.
Η διάχυτη δυσφορία και η έρπουσα αγανάκτηση θα αναζητήσουν διέξοδο, όχι υποχρεωτικά στα πλαίσια της νομιμότητας.
Τότε η «συνταγματική εκτροπή» δεν θα ξεκινήσει από το Γουδί αλλά από τις φτωχογειτονιές της Αθήνας και οι νέοι αιμοδιψείς Ροβεσπιέροι που αναγκαστικά θα προκύψουν, δεν θα έχουν καμιά σχέση με τους φαιδρούς Παττακούς.
Αυτό θέλουν οι ανόητοι που προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τις συνέπειες για το κόμμα τους αδιαφορώντας για την μεγιστοποίηση των συνεπειών στην κοινωνία;
Τι φοβούνται; Μήπως καταρρεύσει το σύστημά τους; Αν είναι ετοιμόρροπο να καταρρεύσει χίλιες φορές και να τους παρασύρει μαζί του.
Ο ελληνικός λαός όμως γιατί να πληρώνει τα σπασμένα;
Η μήπως χρωστάει κι αυτός;
Εδώ ο Καίσαρας δεν αναδεικνύεται δια βοής αλλά δια της ψήφου. Υπάρχει τεράστια διαφορά την οποία μάλλον δεν έχουμε συνειδητοποιήσει!
Και τέλος ας μη ξεχνάμε οτι ένας ασυνείδητος πολίτης δεν έχει κανένα λόγο να ψηφίσει ευσυνείδητο πολιτικό!
Το «μειονέκτημα» αυτό της Δημοκρατίας οφείλει να το εξουδετερώνει η Δικαιοσύνη. Είναι παρούσα με τον σωστό τρόπο, στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή;
Φιλικά για τους θαμώνες
και με οργή για τους αρμόδιους
Ευθύλογος